 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| Mana | Skoro zostałam zaproszona do dyskusji... Zacznę od tego że nie jestem specjalistką od aktu nie czuję się więc na siłach powiedzieć Ci jak powinieneś zrobić dobre erotyczne (bo taki jak twierdzisz był zamysł) zdjęcie. Mogę natomiast powiedzieć o moim SUBIEKTYWNYM odbiorze - Twojego zdjęcia - i Twojej postawy. Chciałabym też odnieść się do ogólnych uwag na temat stylów w fotografii które zawarłeś w odpowiedzi na KK. Zacznę jak na 100% kobietę przystało przekornie... czyli od końca ;-) W zasadzie teoretycznie Twój punkt widzenia jest bliski mojemu - też nie przepadam za ponurą psychodelliczną, pseudoartystyczną i pseudozmysłową fotografią... prawdopodobnie wynika to z mojej natury a może (kto wie?) z braku "wyrobienia" artystycznego. Uważam jednak że nie ma "złego" stylu - są różne tak jak różne są nasze gusta i oczekiwania - i dobrze - każdy znajdzie coś dla siebie! Mówiłam to już wielokrotnie i powtórzę raz jeszcze. W sztuce nie istnieje coś takiego jak "WARTOŚĆ OBIEKTYWNA" - nie ma miary którą da się jednoznacznie określić co jest dziełem a co kiczem... a granica bywa bardzo cienka i nawet doświadczonym twórcom zdarzają się "POMYŁKI" w ocenie. I nie chodzi o to żebyśmy się przekonywali co jest lepsze lecz o to żebyśmy sobie nawzajem dawali prawo do egzystencji w tej "fotoprzestrzeni" w której miejsca wystarczy dla tych którzy jak my kochają kolor jak i dla tych którzy uważają go za absolutnie "nieartystyczny" - ta sama zasada dotyczy również innych środków wyrazu... I tak powoli doszliśmy do kwestii postawy. Moim zdaniem cała burza rozpętała się nie z powodu zdjęcia - bo nie jest ono ani tak dobre - ani tak złe żeby zasługiwało na tak wiele uwagi ;-) Tak naprawdę chodzi tutaj o postawę na linii Twórca - Odbiorcy. Pozwolę sobie zauważyć drogi Autorze iż sam przyznałeś że Twoje reakcje bywają nazwijmy to "pochopne". Chwała Ci za tę szczerość - umiejętność przyznania się do błędu jest cechą ludzi wielkich i za to należy się szacunek :-) Wielokrotnie spotkałam się na tym portalu z nieuzasadnionymi atakami na autorów które nie mają nic wspólnego z konstruktywna krytyką. Ale nie w tym przypadku. Krytyka aisablri moim zdaniem dotyczy konkretnie zdjęcia, wskazuje na atuty dzieła i zawiera konkretne sugestie zmian. Być może zawiera pewne skróty myślowe - dla mnie czytelne - dla iCiebie być może nie. W takim wypadku wystarczyło poprosić o dodatkowe wyjaśnienia czego konkretnie uwagi dotyczą - śmiem przypuszczać że nie byłoby problemu z ich uzyskaniem ;-) Myślę że nie byłam jedyną osobą która Twoją reakcję Drogi Autorze odebrała jako manifestację niechęci do jakiejkolwiek dyskusji na temat Twoich prac - stąd narastające napięcie w komentarzach. Z tonu Twojego wyjaśnienia oraz z faktu zaproszenia nas (mnie?) do dyskusji wnioskuję iż Twoje intencje wcale nie były takie jak je odebraliśmy :-) Moja rada na przyszłość?... Bardzo prosta - wystarczy zrobić założenie że każda uwaga - nawet ta krytyczna (ba! nawet ta złośliwa!) jest dla nas cenna ponieważ niesie dla nas jakąś informację - tylko od nas zależy ile z tej lekcji wyniesiemy... Przyznaję iż nie mam doświadczenia w fotografii jednak śmiem twierdzić że całkiem nieźle idzie mi "łagodzenie obyczajów" - jeśli chcesz skorzystać z mojego doświadczenia - proszę bardzo. Zauważyłam że odkąd zaczęłam reagować z uśmiechem i z dystansem na niskie oceny moich prac - ilość "ataków" się zmniejszyła a nawet nie mogę sobie przypomnieć czy je ostatnio w ogóle odnotowałam. Coraz częściej zdarza mi się natomiast z przyjemnością dyskutować na temat fotografii - śmiem stwierdzić że z korzyścią dla obu stron bo nie ma rozwoju bez analizy błędów. To może na dobry początek razem napijemy się proponowanej przez paprotkę herbatki pokoju (z melisą chyba?) i jeszcze raz na spokojnie przyjrzymy się zdjęciu?... Ok, to ja pierwsza... Moje pierwsze bardzo subiektywne odczucie - zdjęcie nie jest "spójne" - brakuje w nim harmonii. Mam wrażenie że jest to zbiór przypadkowych, oderwanych od siebie elementów. Zrobiłam klasyczny test z zasłanianiem kartką papieru poszczególnych partii obrazu i stwierdziłam że tak naprawdę to co najciekawsze rozgrywa się z lewej strony kadru - to piękna twarz modelki ciekawie zacieniona paskami. Moim zdaniem wyraz twarzy dziewczyny ma w sobie więcej zmysłowości niż pozostałe elementy - łącznie z niewątpliwie pięknymi ale chyba nie najszczęśliwiej pokazanymi piersiami. Osobiście kocham kolor czerwony i zgadzam się że fotel w tym kolorze umiejętnie wykorzystany może wnieść do kompozycji coś ciekawego - ale nie wówczas gdy występuje w roli agresywnej, niczemu (moim zdaniem) nie służącej plamy. A jak dobrze wykorzystać ten rekwizyt drogi Autorze nie muszę Cie pouczać bo już nam pokazałeś że sam wiesz to najlepiej - wystarczy zajrzeć do Twojego portfolio:-) Jako miłośniczce i namiętnej "używaczce" pończoch przychodzi to z trudem ale tutaj pozbyłabym się również tego elementu - zgadzam się z aisablri że w tym przypadku jest on zbyt agresywny - nie wnosi zmysłowości a tylko zakłóca odbiór, walczy o uwagę widza którego wzrok błądzi od twarzy, ślizga się po piersiach, potyka się o czerwony "chyba-mebel" żeby w końcu wylądować na pończochach i stwierdzić że... JEDNAK NAJCIEKAWIEJ BYŁO NA POCZĄTKU ;-) Nie jestem specem od kadru ale po prostu czuję że kompozycja nie jest harmonijna, brakuje ładu i mocnego punktu obrazu. Mam też odczucie że modelka nie bardzo wiedziała co zrobić z ręką... i Ty autorze również skoro "zlikwidowałeś ją częściowo" ;-) A wracając do kartki papieru którą zasłaniałam części obrazu - podpowiedziała mi pomysł który być może Ci się nie spodoba ale kto wie - może pomoże Ci inaczej spojrzeć na swoje dzieło... A gdyby tak w tym jednym przypadku zrezygnować z aktu i zdecydować się na... portret? Gdyby zrezygnować z pończoch i fotela?... i może nawet piersi?... (ale koniecznie wykorzystać je w innym zdjęciu - bo warte są tego niewątpliwie!) Mam takie dziwne wrażenie że zdjęcie wcale nie straciłoby na zmysłowości... a może nawet by zyskało? Ale oczywiście mogę się mylić bo jestem... TYLKO KOBIETĄ ;-) Prawdopodobnie jest to najdłuższa krytyka na tym portalu - być może najbardziej nudna ale skoro Autorze nie lubisz krytyk ze skrótami myślowymi być może właśnie taka Cię usatysfakcjonuje ;-) A ja tymczasem całkiem spokojnie dopiłam herbatkę z melisą... :-))) No to dobranoc :-) | 2009-03-19 21:10:15 | |
 | Mana | Niebo rzeczywiście jest piękne - na tyle piękne że myślę iż warto było poświęcić mu więcej uwagi :-) Patrząc na to zdjęcie domyślam się że to niebo właśnie miało być głównym bohaterem tej fotografii - domyślam się... bo nie jest to tutaj jednoznaczne. Wiem że łatwiej jest "gdybać" nad kadrem gdy się ogląda efekt finalny siedząc w fotelu przed komputerem niż podjąć właściwe decyzje w momencie naciśnięcia spustu migawki. Tym bardziej, jeśli tak jak w tym przypadku ulega się magii chwili i priorytetem staje się chęć zatrzymania tego widoku w kadrze a nie wykreowanie ciekawego ujęcia. Z drugiej jednak strony czasem warto spojrzeć na swoje dzieło oczami innej osoby by następnym razem zatrzymać się na chwilkę, pomyśleć... Myślę że grzechem głównym" tej fotografii jest brak elementu głównego, mocnego punktu kompozycji. U góry przepych nieba - na dole "przepych" nadmiernej ilości elementów które walczą o uwagę widza nie pozwalając mu się skupić. Tyle "fajnych rzeczy które chciałoby się utrwalić... przystań, jachty, żaglowiec, dwa piękne budynki... Moja wątpliwość zawiera się w pytaniach "Czy nie lepiej byłoby wybrać jeden z tych elementów jako pierwszy plan dla rozgrywającej się w tle sceny zachodu?... Na przykład żaglowiec na tle nieba, albo budynek na tle nieba?... Czy obraz nie zyskałby na dramaturgii, kadr nie stałby się bardziej harmonijny, zdjęcie bardziej przemawiające?... Piszę to w formie pytań a nie gotowych wskazówek ponieważ nie śmiem twierdzić że mam rację - każdy patrzy inaczej i nie ma jednoznacznej miary która by zmierzyła "słuszność punktu patrzenia". Poza tym uważam że w krytyce ważniejszy od gotowego przepisu jest ten moment zatrzymania, zastanowienia który spowoduje że następnym razem zastanowimy się zanim zrobimy kolejne zdjęcie - być może dzięki temu lepsze - a może gorsze... w sztuce nie ma "prawdy obiektywnej" ;-) Dziękuję Że mogłam zatrzymać się i zastanowić nad tym zdjęciem... Być może dzięki temu następnym razem ja zrobię lepsze.... a być może nie ;-) POZDRAWIAM Z UŚMIECHEM :-)) | ederlezi | 2009-03-18 09:22:39 |
| Mana | Podoba mi się pomysł z rozmazaniem ruchu. Brakuje mi koloru który w tym temacie akurat jest ważnym składnikiem "opowieści". Tak jakoś też czuję że centralny, ciasny kadr jest zbyt statyczny w stosunku do tematu zdjęcia. Pokusiłabym się chyba o bardziej dynamiczny kadr ukośny - nie koniecznie pokazując całą karuzelę. Mam wrażenie że patrząc na takie "kopnięte" zdjęcie doznałabym lekkiego zawrotu głowy - czyli dokładnie tego co czuję w bliższym spotkaniu z urządzeniem zwanym karuzelą - a o to chyba chodzi... To znaczy... mi by chodziło - gdybym robiła takie zdjęcie - ale oczywiście to Ty jesteś Autorem drogi Anonimowy i to Ty jak zwykle masz rację. Ja tylko pozwoliłam sobie podzielić się swoim widzeniem tego zdjęcia :-) | marek_a | 2009-03-18 07:16:40 |
| Mana | DRODZY OBIEKTYWNI! Pisząc do Was tutaj mam pełną świadomość że nie będzie to "prawdziwa" KK więc uczciwie będzie postawić minusy ;-) Jest to raczej rodzaj "listu otwartego". Zarejestrowałam się na tym portalu skuszona reklamą ze strony głównej... "Obiektywni.pl to interaktywna galeria skupiająca SYMPATYCZNĄ i szybko rosnącą społeczność fotografów." Bardzo spodobały mi się zasady - punktowa zachęta do pisania krytyk, możliwość blokady autorów i wystawiania prac jako Anonimowy. Myślę że to najlepiej "pomyślany" tego typu polski portal :-) Wydawało mi się że wspólna pasja po prostu łączy ludzi. Spodziewałam się że spotkam tu ludzi którzy po prostu tak jak ja cieszą się fotografią i chcą się tym podzielić z innymi. I to niezależnie od poziomu na jakim się znajdujemy. Ponieważ lubię też pisać więc mocno udzielałam się w komentarzach i KK. Uznałam że analizując czyjeś zdjęcie po prostu uczę się patrzeć a to moim zdaniem w fotografii jest najważniejsze. Powoli zaczęłam jednak zauważać że z każdym dniem coraz mniej uwagi poświęcam zdjęciom a coraz bardziej mimo woli koncentruję uwagę na rozrywających się tu każdego dnia potyczkach właściwie nic nie mających wspólnego z fotografią. A to ktoś komuś ubliża a to ktoś komuś coś ukradnie... Stara prawda mówi że ENERGIA IDZIE ZA UWAGĄ. Więc koncentrując się na tych sprawach przestaję skupiać się na zdjęciach, powoli zapominam po co tu przyszłam... zaczynam GUBIĆ RADOŚĆ Z FOTOGRAFII :-( Tak właściwie to sama nie wiem po co to piszę... TO I TAK NICZEGO NIE ZMIENI :-( Niestety moja wędrówka po kilku foto-portalach upewniła mnie w jednym - to nie jest specyfika któregokolwiek z portali - nic tu nie pomogą najlepiej nawet pomyślane zasady ani aktywność moderatorów. Każdą najlepszą ideę są w stanie zepsuć ludzie - przez swoją gorycz... bo chyba tak trzeba nazwać to co się z nas wylewa... z nas POLAKÓW. Myślę że najprościej i najkrócej można to nazwać POLSKIM PIEKŁEM. I niech rzucają na mnie gromy patrioci - bardzo chciałabym zmienić zdanie ale na to chyba już niestety za mało mam naiwności :-( I wierzcie że nie chodzi mi o to żebyśmy się tu "zacukrowali" się na śmierć. Wcale nie chciałabym abyśmy poszli w kierunku skrajnie przeciwnym jaki dla odmiany spotkać można na zachodnich portalach. BEZ KRYTYKI NIE MA ROZWOJU! Jedyną drogą postępu w każdej dziedzinie jest umiejętność wyciągania nauki z popełnionych błędów. Tyle że nam wciąż mądra krytyka myli się z krytykanctwem. Zapominamy też że przedmiotem krytyki powinno być dzieło a nie jego autor czy nawet jego rodzina... Wystarczy przeczytać wskazówki dotyczące KK i będziemy mieli gotowy przepis na mądrą krytykę - wystarczy go zastosować. Ja wciąż wierzę że można być krytykiem bez krytykanctwa - dla mnie wzorem do naśladowania jest osoba o nicku PAB którą spotkałam na dwu innych portalach. Wskazując błędy robił to z ogromną kulturą, z lekkością i humorem a jednocześnie z szacunkiem dla autora zdjęcia. Każdy kontakt z nim była to prawdziwa przyjemność. Mam wrażenie że jest on jednak przedstawiciele ginącego gatunku ludzi. Choć przyznam że i na OB zdarza mi się spotkać mądrych krytyków - (czemu wcześniej dałam wyraz.) Mimo że już dużo mniej aktywna jednak wciąż tu jeszcze jestem - bo spotkałam tu kilka osób dla których fotografia jest radością, bo skoro robię zdjęcia to nie po to żeby schować je do szuflady, bo czytając krytyki mogę czegoś się nauczyć, bo każdego dnia znajduję jakąś perełkę - wspaniałe poruszające zdjęcie które jest dla mnie inspiracją, Jeszcze tu jestem ale któregoś dnia gdy zauważę że fotografia przestała sprawiać mi przyjemność po prostu sobie stąd pójdę żeby tę radość w sobie zachować... A teraz zapraszam do minusów :-) P.S. Ten tekst dotyczy "spraw ogólnych" - nie odnosi się do komentarzy pod powyższym zdjęciem więc proszę nie odbierać go personalnie :-) | baschovia | 2009-03-04 10:09:47  |
 | Mana | Przede wszystkim BRAWO ZA POMYSŁ! To zdjęcie jest świetnym przykładem jak pomysłowy tytuł może dodać zdjęciu wartości, sprawić że nabierze nowego wyrazu :-) Bawmy się się obrazem i słowem -uśmiech łagodzi OB-yczaje i czyni życie przyjemniejszym ;-) Ponieważ znam to miejsce i wiem jak miękko wygląda w popołudniowym świetle troszkę brakuje mi znanych pastelowych kolorów. Rozumiem jednak zamysł Autora - albo raczej tak mi się wydaje bo tylko on sam wie "co poeta miała na myśli" ;-) Desaturacja jak podejrzewam miała podkreślić "dramaturgię" sytuacji określonej w tytule. Miała... i moim zdaniem był to zabieg uzasadniony z punktu widzenia przekazu zdjęcia :-) Mimo że rozumiem chęć ucieczki od centralnego kadru jednak cięłabym z lewej. Z dwóch powodów: 1. Dywanik nie potrzebnie odwracająca uwagę od tematu głównego. 2. Pionowy szpros w oknie. Trochę razi jego nierównoległość do krawędzi obrazu. Poza tym zamyka kadr. Wydaje mi się że po jego obcięciu mimo pozornego "ściśnięcia" cała scena nabrałaby przestrzeni. To takie moje widzenie powyższego zdjęcia ale jak zwykle "RACJĘ MA AUTOR" :-) I jeszcze tak na marginesie... co prawda to fotograf robi zdjęcia a nie aparat jednak myślę że tak dobre "OKO" jakie ma Autor zasługuje na lepszy sprzęt... czego z całego serca życzę :-))) | majalas2 | 2009-03-03 10:41:54 |
| Mana | POLECAM PONIŻSZĄ KRYTYKĘ! :-))) Polecam bo: 1. Nie mogę dać plusa ;-) 2. Uważam że jest warta uwagi i naśladownictwa :-) 3. Zawiera wszystkie elementy wzorowej krytyki - analizę pracy, rzeczowe argumenty, wskazówki. 4. Jest jasna, klarowna, zrozumiała. 5. Jest poprawna stylistycznie, nie zawiera błędów ortograficznych. 6. Odnosi się do konkretnego zdjęcia i pewnych ogólnych rozważań na temat fotografii a nie do AUTORA PRACY. Nie nosi jakiegokolwiek zabarwienia emocjonalnego czyli mówiąc po prostu JEST OBIEKTYWNA! Czytajmy i uczmy się WSZYSCY! :-) | Mana | 2009-02-27 08:50:50 |
| Mana | Ponieważ ta praca stylem i klimatem zbliżona jest do dwóch poprzednich pozwolę sobie ocenić ją w kontekście całej serii. Oczywiście tylko Autor wie jakie było jego zamierzenie jednak wydaje mi się że chodziło o wykorzystanie obróbki programowej do uzyskania efektu malarskiego i tym samym zbudowania odpowiedniego nastroju. W moim odczuciu użycie tej samej metody dało trzy różne efekty: 1. "Marzenia tancorów" to niemal gotowy "landszaft na ścianę". Poprawny kadr, "romantyczny" temat. Obraz jak malowany... Efekt malarski w pełni uzasadniony czyli cel (prawdopodobnie - ale to wie tylko Autor) osiągnięty :-) 2."Zaklinanie Przyszłości". To fotografia z "opowieścią". Użycie podobnej jak poprzednio obróbki w moim odczuciu służyło nie tyle zbudowaniu "złudzenia" obcowania z dziełem malarskim ile zbudowaniu klimatu, podkreśleniu "dramaturgii" sytuacji. W moim odczuciu absolutnie słuszna decyzja - zdjęcie ma w sobie ekspresję, należy do tych których się nie zapomina. 3. "Bezdroża"... tutaj najbardziej trafny wydaje mi się... tytuł. Tak jakby Autor zachęcony sukcesem poprzednich prac postanowił pójść utartą ścieżką ale niestety trafił na bezdroża :-( Bo tym razem trudno mi zauważyć uzasadnienie dla efektu malarskiego. Albo inaczej - efekt ten nie był w stanie uratować chaotycznej moim zdaniem pracy. Kadr jest tak jakby "w rozterce" - niby centralny (drzewo na środku pola) a jakby ukośny (krzywa linia horyzontu). Temat jest nieczytelny - w tytule bezdroża, w kadrze jedno niby główne drzewo z którym konkuruje drugie, niefortunnie przecięte w połowie krawędzią obrazu. Z jednej strony dzieje się tu dużo (w sensie mnogości elementów w kadrze) z drugiej - nie dzieje się tu nic... nic nie porusza, nie wzrusza, nie zaskakuje i niestety (przynajmniej mnie) nie zachwyca. Myślę że trzecie z serii zdjęcie jest przykładem na to że nawet najlepsza obróbka nie uratuje zdjęcia w którym brakuje pomysłu. Jako że "obowiązkowym punktem programu" w konstruktywnej krytyce są tzw. Dobre Rady pokuszę się o pewną sugestię z której Autor skorzystać może ale nie musi bo jak wiadomo to On zawsze ma rację :-) Moim zdaniem Drogi Autorze posiadasz dwa bardzo cenne atuty: wrażliwość i umiejętność wykorzystania programów graficznych. Proponuję wykorzystywać je obie. Warto jednak pamiętać że jeśli chcemy tworzyć obrazy ekspresyjne a nie np. abstrakcyjne minimale na pierwszym miejscu powinna być treść - forma pełni jedynie rolę "służebną" i nie zastąpi przekazu, opowieści, emocjii... NAWET NAJLEPSZY LUKIER NIE URATUJE... CIASTA Z ZAKALCEM ;-) Wydaje mi się że kierunek obrany w "Zaklinaniu Przyszłości" jest jak najbardziej właściwy i nie prowadzi na "bezdroża" jak na powyższej fotografii :-) I tego kierunku radzę się trzymać... Życząc udanej twórczej podróży pozdrawiam z dużą sympatią :-) | etis | 2009-02-23 21:09:10 |
 | Mana | Kicz... kontrolowany? ;-) Mam wrażenie że to celowa "jazda pod prąd" Zwariowany temat, :odładnienie" modelki, przepały i przerysowane kolory... Mam wrażenie że ktoś chciał się z nami zabawić i że całkiem nieźle mu się to udało. Trzeba mieć odwagę żeby łamać zasady a już bawienie się kiczem to prawdziwe kaskadorstwo. Moim zdaniem zdjęcie zasługuje przynajmniej na.. UWAGĘ. Dlatego tu jestem! :-) | muuuach | 2009-02-23 10:43:01 |
| Mana | Nie jestem fanatyczką techniki i nie do niej chcę się przyczepić ale do niespójności którą tu zauważam. Treść i środki wyrazu są według mnie z innej bajki. Efekt rozmazania, zamglenia ciekawy (przyciągający skoro otworzyłam miniaturę) jednak nijak ma się do opowieści... chyba że to są duchy osiedlowej siłowni... jakoś mnie ta bajka nie przekonuje :-( Myślę że warto eksperymentować dalej. Za pomocą podobnych środków wyrazu można ciekawie opowiedzieć jakąś historię odwołującą się do zmysłów czy emocji - coś romantycznego lub tajemniczego... Proponuję też lepiej przemyśleć kadr i zastanowić się co chcemy przekazać widzowi swoją pracą, co ma być elementem głównym fotografii? Patrząc na to zdjęcie doznaję swoistego rozdwojenia a nawet roztrojenia jaźni... To jest historia o rozgrywce tenisa stołowego? Czy o budzącym się uczuciu między fotografem a dziewczyną przy drabince? A może o użyciu gazów przez osiedlowych wandali? Przekaz jest niejasny i mglisty jak tonacja zdjęcia. Takie jest moje widzenie tej pracy ale rację jak zwykle ma Autor :-) Ja ze swojej strony proponuję eksperymentować dalej, nie rezygnować z fantazji ale robić je bardziej "z głową". Inaczej mówiąc - luz wskazany ale.. kontrolowany :-))) | llkkww | 2009-02-23 10:10:29 |
 | Mana | POWIEM TAK. Tym razem powstrzymam się od oceny zdjęcia. Odniosę się do KK. Po pierwsze chcę się przychylić do tej jego części która wyraża sympatię do Autora :-))) W rozwinięciu chcę napisać że atmosfera którą zauważam na Obiektywnych przypomina mi sytuację na SALI ROZWODOWEJ. Tam gdzie kłócą się rodzice ofiarą są DZIECI. W pozornej walce o ich "dobro" to one są najbardziej krzywdzone :-) Tutaj jest niestety podobnie. Już jakiś czas temu to zauważyłam i kilka razy dałam temu wyraz a teraz raz jeszcze powtórzę - TUTAJ OCENIA SIĘ NIE ZDJĘCIA A ICH AUTORÓW. A same fotografie wykorzystuje się do rozgrywek personalnych. Powyższe zdjęcie jest tego EWIDENTNYM PRZYKŁADEM. Nie twierdzę że jest to arcydzieło, samej trudno byłoby mi postawić, głównie z powodu mojego subiektywnego "nie przepadania" za tego rodzaju stylem. Nie powiem więc że praca jest dobra czy zła - wolę się po prostu powstrzymać od cyferkowej oceny. Jednak starając się podejść do sprawy obiektywnie wręcz nie mogę powstrzymać się od stwierdzenia faktu że "dzieła" znacznie słabsze bywają tu premiowane wysoką punktacją i zachwytami nazwijmy to "pewnej części" tutejszej społeczności. Dlaczego? Ano dlatego że są sygnowane "odpowiednim" nickiem. I nie ma znaczenia że dana praca w zasadzie nie ma już nic wspólnego z fotografią bo równie dobrze mogła zostać wykonana BEZ UŻYCIA aparatu. Nie ma znaczenia że sama w sobie jest zaprzeczeniem wszelkich nazwijmy to umownie "norm jakości" Nie ma znaczenia że stanowi fefnastą taką samą z kolei wersję tzw. "artystycznego cyklu". I tutaj chciałabym też być dobrze zrozumianą. Nie mam nic przeciwko tego typu pracom. Uważam że artysta MA PRAWO DO UŻYWANIA RÓŻNYCH FORM WYRAZU. I program graficzny jest tak samo dobrym narzędziem jak aparat fotograficzny czy pędzel malarski. Tego typu prace mogą być uznane za interesujący eksperyment artystyczny i jako taki mogą się podobać lub nie. Ja osobiście z zainteresowaniem zazwyczaj przyjmuję jedną taką pracę ale jak widzę ileś kolejnych niemal identycznych jak poprzednie, to po prostu zaczyna mnie to nudzić i stwierdzam że widocznie "artysta" przechodzi kryzys twórczy i jako człowiek łączę się z nim w bólu i w pewnym sensie nawet mu współczuję. Natomiast jako odbiorca jego dzieł po prostu przechodzę dalej w milczeniu poświęcając swoją uwagę tym pracom które wzbudzają we mnie jakąś emocję. Uważam że fotografia jest tak rozległą artystyczną dziedziną że po prostu dla wszystkich wystarczy w niej miejsca. Dla wysokiej klasy rzemieślników których prace nie są zbyt odkrywcze ale wręcz rzucają na kolana poziomem technicznym. A także dla awangardowych artystów których prace zdają się mieć w pogardzie wszelkiego rodzaju zasady i "normy jakości" i w zasadzie z fotografią niewiele mają już wspólnego. A między jednym a drugim skrajnym biegunem jest ogromna przestrzeń w której jest miejsce dla WIĘKSZOŚCI z nas ;-) I myślę że chodzi o to abyśmy sobie po prostu nawzajem dawali prawo do egzystencji w tej foto-przestrzeni z szacunkiem podchodząc do tych których prace nie mieszczą się w zakresie przez nas preferowanym (czytaj "lubianym"). Nie chodzi tu oczywiście o to żebyśmy chwalili zdjęcia ewidentnie słabe Ale nawet ich autorom należy się minimum szacunku. I tutaj chwała tym którzy poświęcają swój czas ewidentnie kiepskim pracom dając wskazówki dla błądzących w mgle, zazwyczaj początkujących autorów. Ale najbardziej chodzi o to żeby oceniać zdjęcia a nie ich autorów. Jeśli "znany i lubiany" artysta zamieści totalnie prześwietlone zdjęcie zostanie one nazwane "szlachetnym minimalem" ocenione na 4-5 i uzyska minimum kilka poleceń. Takie samo zdjęcie podpisane nieznanym nickiem zostanie uznane za totalnie skopane technicznie z dużą szansą na moderację. Powyższe zdjęcie które stało się przyczynkiem całej dyskusji jest tego doskonałym przykładem. Gdyby zamieścił je ktoś mniej znany prawdopodobnie przeszłoby nie zauważone. Jego "popularność" tkwi nie w samej wartości (lub jej braku) lecz w osobie Autora który jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych osobistości na tym portalu. Już po kilku dniach obecności na Obiektywnych zauważyłam że jej społeczność w przeważającej większości dzieli się na tych którzy uwielbiają Etisa i na tych którzy nim pogardzają. Przy czym druga opcja jest tu znacznie bardziej "poprawna politycznie" i premiowana odpowiednią punktacją zdjęć. Więc jak patrzę na oceny powyższego zdjęcia i czytam wątek na forum to widzę że tak naprawdę nie chodzi tu o ZDJĘCIE. Gdyby zamieściła je mniej znana osoba to ani nie nazwano by go kiczem ani nie uzyskałoby tylu piątek i poleceń... i kto się z tym nie zgadza niech pierwszy stawia mi minusy :-) Napisałam to niejako z "reporterskiego obowiązku". Po prostu zauważam coś i to mówię ale i tak nie mam złudzeń że to coś zmieni. Tak jest i tak będzie. Nie podoba mi się to ale i tak nie mam na to wpływu. Jedynie co mogę zrobić to zdecydować czy chcę w tym "uczestniczyć" przez aktywność na portalu Obiektywni który gdyby zmienił nazwę "SUBIEKTYWNI" byłby bardziej uczciwy wobec osób które zaprasza do udziału w całej grze... Miałam kiedyś taki szalony pomysł żeby wszystkie prace standardowo ukazywały się najpierw jako anonimowe ale potem pomyślałam że "nie-Obiektywni" na pewno łatwo by pokonali tę "przeszkodę" po prostu czekając z oceną na odsłonę nicku (lepiej się nie wychylać żeby się nie ośmieszyć lub nie narazić) więc podobne administracyjne zabiegi i tak nie mają sensu póki nie zmieni się nasze nastawienie... a że tak się stanie złudzeń raczej nie mam. Koń jaki jest każdy widzi (choć nie każdy się do tego przyznaje). I kto chce na niego wsiądzie a komu się nie podoba po prostu sobie stąd pójdzie... Ja na razie się przyglądam :-) | etis | 2009-02-21 09:32:14 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl