 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | adalbert | Ekologia tego zdjęcia jest pięknie pokazana, a i przesłanie dla współczesnych i potomnych b. wyraźne. Najbardziej podoba mi się zachowana kolorystyka K. Przedmieścia. | falko | 2009-03-25 12:18:36 |
 | adalbert | Wielu chciałoby tworzyć takie obrazki z podwórka jak Ty. Fajnie nawiązujesz do malarstwa J. Dudy Gracza. Nawet kolorostycznie. No i ten sarkastyczny humor. Super | gazella | 2009-03-17 15:08:40  |
 | adalbert | Tematyka zdjęcia jest pięknie rozwinięta omawiającym tytułem. Zdawałoby się wyczerpany przez Kobietę temat, pokazujesz w nowej formie. Bardziej ponurej, a może tajemniczej. Patrząc na Twoje zainteresowania barwą w każdym zdjęciu jesteś konsekwentny. Trudno to zdjęcie pociąć, bo pływający patyczek jest uroczy i tak jak gruby splot tkaniny w obrazie olejnym może zostać wykorzystany przez sprytnego malarza, tak tutaj stanowi on nową oś i pogłębienie perspektywy, Umiejętnie posłużyłeś się wszystkim, co dała Ci przyroda. | Synanta | 2009-03-17 12:01:20 |
 | adalbert | Dynamiczne zdjęcie, które ciekawym oświetleniem rzeczywiście oddaje prawie dotykalnie zamieć. Biel śniegu znakomicie kontrastuje z szarugą tła. Campanilla dobrze oświetlona dodaje równowagi i zdjęcie nie leci ku dołowi. Piękne budowle sakralne w nocy sprawiają trochę niesamowite wrażenie i to tutaj fajnie dodaje nastroju. Wiadomo jak trudno sfotografować deszcz czy zamieć. Na tym zdjęciu efekt jest zaskakujący. | czeladnik | 2009-03-16 15:21:31 |
 | adalbert | Nowa powieść O. Tokarczuk doczekała się w Twojej fotografii wreszcie recenzji, która w sposób rzeczywisty ioddaje duch tej powieści. Smutek cmentarny jest jedyną jej dominantą poszerzoną o realistycznie oddane futurystyczne wizje świata zmarłych. Zacząłem czytać Anna in.. i o zgrozo zacząłem się bać. Wizje świata zmarłych przeniesione z sumeryjskiego mitu są niesłychanie smutne i dobijające. Takie jest też twoje zdjęcie. Smutek , groza i gnoza. | falko | 2009-03-13 22:27:00 |
 | adalbert | Zdjęcie dobrze gdy nie tylko pokazuje, ale i mówi. Tutaj podmiotem jest samotna dziewczyna. Przedstawiona na tle nic nie mówiących pasków wydaje się wyobcowana i chłodna emocjonalnie. Kiedyś taka dziewczyna była osobą poszukującą szczęścia w miłości. A dziś… Zdjęcie to charakteryzuje plastyczna narracja, przemyślana inscenizacja, obecność refleksji filozoficznej dotyczącej nawet granicy poznania ludzkiego. Kapitalnie podzielone tło i dwie zagadkowe klamki, które są umieszczone centralnie otwierają możliwości dodatkowej interpretacji. Przecież mogłeś skadrować inaczej i klamki znalazłyby się równolegle do postaci, a wtedy byłoby to zupełnie inne zdjęcie. | pistopit | 2009-03-13 14:16:36 |
| adalbert | Patrząc na fotografię widzimy na pierwszym planie główną postać. Pierwszy plan jest jedynym planem. Tło wypełniają ciemności. Cała postać martwej kobiety jest jakby zatopiona w półmroku. Tylko z naszej prawej strony widzimy światło, które oświetla udo, ramię, głowę i twarz. Autorka w wyjątkowo statyczny sposób ujęła sytuację. Tak, jak gdyby chciała podkreślić to, że właśnie nastąpił czegoś koniec. Koniec życia kobiety. Prawdopodobnie chwilę temu działo się tutaj coś strasznego. Można się domyślić, że była to prawdziwie dynamiczna scena. Teraz nieruchoma kobieta leży na fotelu, a jej ręka zwisa bezwładnie. Ale to jeszcze nie koniec. Bo oto przybył anioł i chyba podejmie tę rękę i nastąpi ciąg dalszy. Nagle do smutnego obrazu dołączyła autorka odrobinę ciepła i optymizmu. Dalej coś się dzieje. Nie jesteśmy samotni po śmierci. Kolorystyka, fotografii również podkreśla bezruch i melancholię. Wąska paleta barw, w której widzimy same chłodne szarości i przygaszone cienie dodają powagi tej smutnej przecież sytuacji. | dziewczynka | 2009-03-10 15:40:50 |
 | adalbert | Kompozycja zamknięta w szarości przypomina modne obecnie zdjęcia z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Fajna jest ta szarość i taki jakby smutek przypominający atmosferę tamtych czasów. Może to tylko mi się wydaje, że zastosowałeś tę manierę, bo w rzeczywistości to zdjęcie zawiera w sobie tajemnicę i nawet pewną grozę. Czuć powiew tego, co minęło i nie wróci. Skromny komentarz naprowadza nas na trop jeszcze większej tajemnicy. Każdy kto kiedykolwiek był w tamtym regionie Polski poczuł ogrom nieszczęścia, które dotknęło łemków. W tyle widać groby i to jest znak nadzieii, że jeszcze ktoś pamięta. | wojciech7777 | 2009-02-20 13:17:49 |
| adalbert | Ciekawa kompozycja z podtekstem surrealistycznym. Stworki wychodzące z morza znajdują swoje schodki do nieba.. A może to są szczeble z drabiny, która przyśniła się świętemu.. z Krzyżaków Sienkiewicza. Co do linii, to nie wiem czemu wszyscy czepiają się horyzontu, gdy tymczasem tej geometrii jest tutaj dużo więcej. Są zaskakujące linie cieni, do tego linia drabiny i jeszcze poprzeczne szczebli drabiny. Kontrastuje z tym wiatr wyginający trawy, a i fale podążają w innym kierunku. Dużo się tutaj miesza i daje to efekt życia na opustoszałej plaży. | smokojad | 2009-02-17 13:30:02 |
 | adalbert | Dobry portret. Dobra poza. zrobiona w trendzie, gdzie wszystko płynie. Wszysrko obficie ścieka. generalnie bardzo mi sie podoba.Trend jest zatrzymana w granicach rozsądku. Powstaje prawie mural. To już coś co można porównać z B... | sijone | 2009-02-14 23:32:37 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl