 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | adalbert | Nie jest to zwykłe zdjęcie, bowiem wyróżnia się kompozycją, ujęciem i doskonałymi barwami. Trzeba też podkreślić, że w kategorii piękne miejsca w Polsce na pewno wyróżniałoby się ciekawym spojrzeniem na zużytą, zdawałoby się tematykę. Wstęga rzeki poprzecznie dzieli widok na polski jesienny las, który jak grzybki ma drzewa, które rywalizują ze sobą kolorystyką. Uderza także niezwykły widok tratw poruszających się po rzece. Twoje zdjęcie przyciąga uwagę za drugim razem i dopiero wtedy widać jego niezwykłość. | gustek | 2008-10-10 15:44:42 |
 | adalbert | Piękne pejzaże twojego autorstwa konsekwentnie prowadziły do tego co pokazujesz na tym zdjęciu. Przestała Cię bawić kopia rzeczywistości zacząłeś bawić się formą. Tylko patrząc na poprzednie zdjęcia widać jaki to skok artystyczny. Tworzysz nową jakość wypowiedzi. Komunikujesz nam oto poszukuję! Chcę znaleźć nową formę komunikatu. Wykorzystujesz znane wcześniej wątki, które przetworzone na nowe mają pokazać odbiorcy urodę świata, ale tak jak Ty to widzisz i to jest wspaniałe. Nie prosta relacja , ale przetworzenie przez Twój punkt widzenia. | ceza | 2008-10-09 14:32:01 |
 | adalbert | to co robisz wcale nie jest banalne i łatwe, tylko osobiste i konsekwentne. To zdjęcie pokazuje jak warto poszukiwać. Dochodzisz to kwintesencji. Otrzymałeś harmonię i równocześnie rytm. To nie jest okno i cień, ale zauważona przez Ciebie symfonia barwna i konstruktywna. Brakuje tutaj pewnego naprowadzenia przez Ciebie na to co zauważyłeś. Inspirujący tytuł obok zamieszczonych uwag byłby fajny i mieścił się w przekazie , który każdy z nas chce otrzymać, aby lepiej zrozumieć Twoją sztukę. Czasem jedno słowo jak iskra rozjaśnia przekaz i dlatego wielu twórców umieszcza je wprost na tworzonym dziele. | Lifter | 2008-10-08 13:07:06 |
 | adalbert | Idzie, skacząc po wodzie to taka próba przerobienia tytułu powieści J. Andrzejewskiego, o którym już wszyscy zapomnieli. Zjawiskowość – to chyba najlepsze co można powiedzieć o Twoich zdjęciach, którymi nas ostatnio obdarowujesz. Trochę to jak w Matriksie, gdzie przeskakując do drugiej sfery najpierw pokazywały się nogi. Tutaj dynamicznie pokazuje się nam wynurzając się płaszcz kobiety, a ona sama jak gdyby pozostaje jeszcze w cieniu. Taka prawdziwa kobieta nigdy nie powie prawdy do końca. | Kobieta | 2008-10-07 15:07:09 |
 | adalbert | Nawiązanie formalne do neogotyku, wynikające z przesłanek emocjonalnych i estetycznych. Celowo kierujesz się estetycznie do srebrnego i czarnego koloru, aby uzyskać ponury, pogrzebowy nastrój. Mnie ogarnia jednak żal za czymś utraconym, co odeszło, a ludzie sami doprowadzili do upadku tak pięknego obiektu. Trzeba Tobie pogratulować formy którą wybrałeś do prezentacji zabytku. Nie jest to zwykłe pocztówkowe potraktowanie obiektu, ale przepuszczenie przez filtr wielu tropów historycznych i mitycznych. Ciekawe jest nawiązanie właśnie do kultury neogotyku, ciągle modnej w pewnych kręgach młodzieży. | gustek | 2008-10-06 15:00:55 |
 | adalbert | Zaczynamy dostrzegać urok naszych miast. Ta fotografia w pełni oddaje to co wydaje się odrębne i nieprzystające do ulicy np. angielskiej. Może w takie zakątki obawiamy się wejść, ale przecież autor zdjęcia tam był i chyba powrócił. Dzielnica przemysłowa z osiedlem robotniczym, która nie została wyburzona. Zdjęcie to oddaje urok tego co minęło i czasów, kiedy ludzie żyli w przyjaźni i na ulicy lub w przydomowych ogródkach. Podoba mi się na tym zdjęciu pięknie pokazana topografia miejsca i jej koloryt oraz barwność. Szarość miejsca jest rozbarwiana farbami przez ludzi, którym ta szarość przeszkadzała. Torowisko prowadzące do nikąd, a przecież tu wrzało życie, a łatwo sobie wyobrazić jake obłożenie było na tej linii. Co jeszcze można zauważyć to brak sklepu, który pewnie był po lewej, ale odpłynął, kiedy pojawiły się markety. | darimarc | 2008-10-03 12:49:09 |
 | adalbert | Zasady ogólnie przyjętego poczucia piękna i estetyki obrazu istnieją i należy się do nich w jak największym stopniu stosować. Większość naszych zdjęć robimy pod wpływem chwili i prawie nigdy nie mamy czasu na pewne, choćby ogólne zaplanowanie naszego obrazu. Tymczasem pojawiają się nowe dotychczas pomijane tematy związane z brakiem estetyki. Twoje zdjęcie to właśnie konsekwentne realizowanie kanonu kompozycyjnego, dodatkowo uzupełnionego znakomitym rozwiązaniem impresji świetlnej. Nie było to kompozycyjnie szybko uchwycone zdjęcie, ale obmyślana kompozycja, dodatkowo zainspirowana symetrycznie uchwyconym, pięknym światłem. Podzielony przekątnie obraz ma dwie sfery: żółtą i niebieską, które idealnie do siebie pasują. | zenit7 | 2008-10-02 12:52:17 |
 | adalbert | Nie to przeraża, że każdy umiera - tylko to, że po śmierci już nikogo nie ma. To właśnie można zobaczyć na tym zdjęciu. Zagrożenie ma widoczny realny charakter. Pędzące chmury, powalone drzewo, mrok tworzą nastrój grozy. Być może jej atrybuty są zbyt oczywiste i już wielokrotnie były przez różnych twórców wykorzystane, ale trop jest ciekawy i pokazany wiarygodnie. | Lifter | 2008-10-01 10:56:51 |
| adalbert | Takie proste zdjęcie. A tyle formy i treści. Zupełne odejście od porzednich skromnych w barwie zdjęć na rzecz rozbuchanej jak z amerykańskiego filmu kolorostyki. Już pierwszy plan zapowiada, że będzie się tutaj dużo działo, ale im dalej w las tym ciekawiej. Nasycenie utrzymuje się i w efekcie daleki plan to wybuch ciepła i słońca. Zabawa nawiązująca do bajkowej scenerii. Pięknie. | alutka | 2008-09-29 14:56:24 |
 | adalbert | Artystyczna abstrakcja w fotografii prowokuje. Oceny dostajesz wysokie mimo rozmaitych zarzutów, które pojawiają się pod zdjęciem. Tymczasem to zdjęcie najbardziej kolorowe i najbardziej chyba realistyczne przemawia prostym językiem poprzez nawiązania do mitów kulturowych pochodzących od Rocky Horror Schow i od Stanisława Wyspiańskiego. Mokre freski to też inna nazwa sgraffito i swego czasu była bardzo popularną metodą dekoracji na tynku, szczególnie poprzez nawiązania do gotyku. Może stąd ta ceglana czerwień? A swoją drogą dzieweczynka nie płacze, a płacze kamień. Czy to objaw seksizmu, o którym tak chętnie pisze CannonCat w swoich krytykach? | falko | 2008-09-27 19:40:23 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl