 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | FLOGISTON | kolor tu niewiele wnosi, te żółte rury tylko odwracają uwagę od odbitych twarzy - warto spróbować i wrzucić ponownie | qlka | 2014-03-23 10:49:17  |
 | FLOGISTON | Motyw bloków z wielkiej płyty- kiedyś nieodłączny element krajobrazu PRL zasługuje na poważne potraktowanie. To kawał polskiej historii i rzeczywistości, w której drzwi w drzwi mieszkał profesor uniwersytetu i woźny z przyzakładowej zawodówki. Tego w tej fotografii nie ma, podobnie jak nie ma choćby cienia dystansu autora. Po prostu kiepski pstryk, w tymi wszystkimi wadami o których pisali poprzednicy. Wart też pamiętać, że szarzyzna tych bloków była "upiększana" przez tzw. polską szkołę urbanistyki- czyli brak pierzei ulic, brak sklepów i usług w parterach, przestrzeń publiczna stanowił tzw. pawilon przy którym stało się w kolejkach po wszystko. Szkoda, że autor nie pomyślał o tym przed naciśnięciem spustu migawki- może dostrzegłby ciekawszy kadr. Warto żeby autor pamiętał o takie kolejności - najpierw myslimy CO chcemy pokazać, dopiero później JAK chcemy ten efekt osiągnąć. Mam zebrane sporo materiału z takich miejsc, ale powiem szczerze- potrzebny jest dystans historyczny, tak abym można oceniać ten kawał polskiej rzeczywistości inaczej niż jako coś gorszego, czy jak autor ocenia "z.....ne". Nieprawda, to są miejsca w których żyli i nadal będą mieszkać normalni ludzie, obywatele naszego kraju. Ani gorsi, ani lepsi- tacy sami jak my. A co do budynków? Z zawodowego punktu widzenia powiem tyle, że ich jakość i stan techniczny jest znacznie lepszy niż efekty działalności developerskiej ostatniego dziesięciolecia. I to też będzie kiedyś temat na ciekawy materiał fotograficzny. | ironmaidenpl | 2012-06-03 13:10:50 |
 | FLOGISTON | Rozmycie zazwyczaj ma nadać obrazowi pewnej tajemniczości, ale przede wszystkim specyficznej miękkości i plastyki. Czyli powinno być efektem przemyślenia i realizacją zamysłu autora jeszcze PRZED naciśnięciem spustu. Tutaj aż razi przypadkowość, czyli zwykłe nietrafione ujęcie, do którego NA SIŁĘ próbuje się dorobić jakąś teorię. Dodatkowo razi fatalne światło, które w najmniejszym stopniu nie dodaje ani plastyki, ani tajemniczości... A ponieważ ma być konstruktywnie to polecam pewien zabieg powszechnie stosowany już od lat 20 ubiegłego wieku. Proszę następnym razem zabrać jakiś bezużyteczny filtr UV i jeszcze przed ustawieniem świateł nakładać na jego powierzchnię wazeliną lekko rozmazując okrężnym ruchem palca. W dobie cyfrówki można dowolnie eksperymentować i przy okazji pomyśleć jaki musieli się gimanstykować nasi poprzednicy z kliszami albo szklanymi płytkami... Rewelacyjny efekt daje silne światło z kontry- proszę tylko uważnie prześledzić klasykę filmy z lat 20-30 ub. wieku. Kopalnia pomysłów! Tak właśnie uzyskuje się pieszczotliwie nazywany przez filmowców "SOFCIK" i jest to coś diametralnie innego niż bokeh. Niestety w tym obrazie nie mamy ani sofciku ani bokehu, tytko przestrzelony autofokus :( | t_staszewski | 2012-01-02 23:50:18 |
 | FLOGISTON | Pojawiają się narzekania i KK odnoście "obcięcia góry" - a ja skadrowałbym jeszcze ciaśniej i przyciąłbym do kwadratu, tak aby obciąć lewą i dolna białą ramkę zdjęcia (tam i tak jest przepał) no i proporcjonalnie minimalnie z prawej. Kadr byłby kwadratowy, kompozycja po przekątnej- idealna harmonia, akcent na buzi dziecka i rączkach, a w tle kontrapunkt - fotografia babci. Niedowiarkom proponuję zrobić taką przymiarkę i przyłożyć linijkę po przekątnej. Proszę sprawdzić jak perfekcyjnie rozłożone są np. oczy dziecka i babci. Dla wyjaśnienia- tzw. kompozycja po przekątnej to duże wyzwanie i rzadko kiedy wychodzi dobrze, szczególnie przy kadrze w kwadracie, który z definicji narzuca harmonie i równowagę. Tu wypada znakomicie! | nikon19 | 2011-10-30 18:32:42 |
 | FLOGISTON | Autorka pisze o "złotych punktach" -ale jeżeli już mamy trzymać się kurczowo teorii, to mówimy o dwóch różnych sprawach: 1. O złotym podziale-to zostawmy starożytnym Grekom, bo już nic więcej w tej kwestii nie wymyślimy i 2. O akcentach, czyli "mocnych punktach". Warto więc pamiętać, że teoria teorią ale nie można trzymać się kurczowo zasad opisanych zazwyczaj skrótowo, czy wręcz dyletancko w różnych samouczkach czy czasopismach fotograficznych. Wracając do mocnych punktów należy mieć na uwadze, że są to AKCENTY, czyli te fragmenty, które chcemy wyeksponować i ich rozłożenie wynika z kontekstu, zamysłu i inwencji autora - a nie z tego, ze ktoś napisał gdzie należy je umieszczać. Akcenty- pojawiają się nie tylko w fotografii i rysunku lub malarstwie, ale są podstawą kompozycji każdego utworu muzycznego, filmu, książki lub wypowiedzi. Jak wiadomo od ROZŁOŻENIA AKCENTÓW zależy nastrój, dynamika i wyraz utworu- a więc jeżeli jest akcent- mocy punkt, to powinien pojawić się również kontrapunkt. Podobnie jak w utworze muzycznym żeby dobrze zabrzmiało fotre musi być też piano, w architekturze- jest dominanta jest też subdominanta itd, itd Tak więc na koniec propozycja dla autorki- mniej czytania dyletanckich teoryjek o "złotych punktach" a więcej przeglądania dobrej twórczości plastycznej- w szczególności malarstwa impresjonistów i ich rozumienia światła oraz twórczości kubistów - dla ich rozumienia bryły i przestrzeni. A wracając do tego ujęcia- proponuję obejrzeć "Krzyk"ł Muncha i już zrozumiesz dlaczego krzyk powinien mieć przestrzeń aby skutecznie poruszyć duszę odbiorcy. | pinup | 2011-10-30 18:14:25 |
 | FLOGISTON | Materiał wyjściowy świetny- niedopowiedziany portret: dym, cygaro, kapelusz, czarne rękawiczki, pończochy... Ale jakoś to jest niespójne- dlaczego? Bo tego wszystkiego mamy za dużo- innymi słowy można z tego materiału zrobić dwa świetne obrazy: 1. Ciaśniej skadrowany do kwadratu portret - ale bez tych niepasujących rajstop i obcięty tak aby nie wystawała z prawej strony rękawiczka tylko nagie ramię, 2. Ujecie beztwarzowe - same ramiona i nogi (cięte ponizej cygara) Wersja 2 dla mnie ciekawsza, bardziej niedopowiedziana, ale ładnie eksponująca rajstopy | czarny2 | 2011-10-02 14:28:26 |
 | FLOGISTON | Mam jedną uwagę- zlanie się obrysu lewej strony modelki z krawędzią otworu drzwiowego. Niestety przez takie ustawienie modelki nieczytelne stają się plany i gubi się głębia. Mam wrażenie jakby modelka stała oparta o krawędź otworu i wówczas pojawia się pytanie- a co z głową? Po prostu z trudem odczytujemy czy jest ona przed ścianą czy na równi. No ale to taki detal- bo całość jest bardzo klimatyczna | Chimera | 2011-08-07 23:18:53 |
 | FLOGISTON | Warto pamiętać o takiej prostej zasadzie, która dotyczy każdego obrazu i każdej fotografii, mianowicie- jeden obraz, jeden temat. Bo za diabła nie mogę odgadnąć, czy tematem wiodącym jest zachód słońca, czy molo z podkreślonym osiowym układem. Niestety tutaj wszystko jest przypadkowe: - słońce uciekające z kadru, - molo niby centralnie z wyraźną osią symetrii ale "wyjechało" trochę w lewo (podkreslając osie w takich przypadkach należy zadbać o faktycznie precyzyjne kadrowanie, - no i te przechylone w lewo latarnie- w rzeczywistości na pewną są w pionie, A to że horyzont też nie całkiem w poziomie, to może nawet przejść niezauważone- dlaczego? Do dużo łatwiej spostrzegamy odchylenie od pionu, niż od poziomu. Tak mamy zapisane w genach. | RT_Virus | 2011-02-27 10:17:53 |
 | FLOGISTON | Drobne uzupełnienie- ale chyba istotne: Wiem, że taki był zamysł autora, bo u nikogo przez przypadek nie znajdzie się szeroki kąt na puszce. To nawet jest dobry pomysł z takim przerysowaniem w połączeniu ze zdeformowanym zegarem tu nawet doszukałbym się pewnej inspiracji rodem z prac Salvadore Dali. Problemem zasadniczym jest nie tyle ręka (a raczej łapsko) modelki, prawdziwy problem to AMPUTOWANA DŁOŃ. Mamy kliniczny wręcz obraz modelki po wypadku! Warto więc pamiętać, że dłonie, szczególnie kobiece są piękne, zmysłowe i niezwykle fotogeniczne, dlatego warto polecić modelce różne ułożenia i skupiać się nie tylko na oczach i innych "mocnych punktach" ale również na dłoniach. Warto podpatrzeć jak to roił Michał Anioł. Leonardo i inni klasycy bo to jest autentyczne mistrzostwo świata | finalfusion | 2011-02-24 13:27:37 |
 | FLOGISTON | Nie bałbym się tej gęsiej skórki i absolutnie odradzam prasowanie (jak to niektórzy sugerują). Przecież to żywa modelka a nie manekin. Problem więc nie polega na tym, że widać żywą i piękną osobę. Problem tkwi w ilości tej skóry, czyli tak duża płaszczyzna zaczyna dominować nad całą kompozycją. Sugerowałbym właśnie nie dopalanie kolejnym strumieniem światła, ale przeciwnie dodałbym głębi w cieniu na plecach. | tomi | 2011-01-09 19:00:19 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl