 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| FLOGISTON | Na przyszłość proponuję zdecydować się- albo pokazujemy kolor, albo cz-b. Można też świadomie wybrać wersję pośrednią redukując kolory lub pozostawić w części eksponując pewien fragment kadru. Ale UWAGA! Trzeba to przemyśleć, a nie bezmyślnie bawić się w programem graficznym. Tutaj autor zapewne chciał wyeksponować pływające w kanale łabędzie i zupełnie niepotrzebnie tak mocno wyciągnął kolory i jak widać, jeszcze je dodatkowo nasycając. Tym samym całkiem przyzwoite ujęcie zostało zdominowane przez pstrokatą plamę w centrum kadru. Mamy więc różowe jak flamingi łabędzie pływające na błękitno-czerwono-żółtej wodzie - na Boga! Impresjoniści przewracają się w grobie! Warto pamiętać, że umiar jest zawsze bezpieczny, a żywiołowe lub przesycone kolory są balansowaniem na granicy kiczu. Potrzeba do tego wyjątkowej wrażliwości i świetnego opanowania warsztatu, żeby dobrze nad tym zapanować. | nagii | 2010-01-03 22:24:43  |
 | FLOGISTON | I kolejny raz tytuł robi zdjęcie. A cała ta linia wpisów KK itp. wynika z jednego- że zdania podzielone są 50/50 czy tytuł jest częścią obrazu czy nie. I nie ma na to pytanie gotowych i jednoznacznych odpowiedzi. W przypadku literatury i poezji oczywiście tak, w przypadku rzeźby -tak, malarstwa raczej tak. A jak jest w przypadku fotografii... Jedno jest pewne - u Keramodnora jest to nieodłączny element pracy i zmusza do wysiłku intelektualnego. Casus trzeciego słonia był tego znakomitym przykładem, slalom jest już bardziej łopatologiczny. Pod tym względem obrazy Kera są konsekwentne, tytuły spójne z treścią- czasem zbyt dosłowne i mało aluzyjne. Nie należę (z wzajemnością) do fanatyków autora, ale doceniam konsekwencję i logikę. Kwestia "podobaniasię" obrazów to zupełnie inna historia i być może warto otworzyć odrębny wątek na OB. | keramodnor  | 2009-12-22 11:00:46 |
| FLOGISTON | komsky juz właściwie wszytko powiedział, więc od siebie dodam jeszcze: - wybrałeś fantastyczne miejsce z ciekawą linią zabudowań (naturalnie opadający teren) z obniżeniem na wysokości wieży, ale nie pomyślałeś o odpowiednim umieszczeniu punktu obserwacji, - próbowałeś na siłę objąć wszystko na zasadzie "łapię w kadrze ile tylko wlezie" no i to był podstawowy błąd, - szeroki kąt i panorama nie oznacza, że robimy ujęcie w proporcjach szalika! - jeżeli już decydujesz się na fotografie architektury w wersji panoramicznej, to należy wybrać coś eksponowanego (w tym przypadku najlepsza byłaby wieża) i albo umieścić ją centralnie, gdy chcesz pokazać potęgę i monumentalny charakter budowli lub w którymś z tzw. mocnych punktów żeby kompozycja była bardziej stonowana, - no i warto zabrać jeszcze polar i/lub szarą połówkę, bo biała plama nieba skopie każdą fotografię architektury. | kunderos | 2009-12-14 10:01:47 |
| FLOGISTON | Nie ma tu odrobiny artyzmu lub oryginalności, a te wysokie oceny nie będę absolutnie żadną motywacją dla autora, żeby następnym razem pomyślał o pokazaniu atmosfery, ciekawej gry światła i przestrzeni/perspektywy. Same refleksy na pniach nie budują tu atmosfery, a wybrana przez autora pora dnia i pogoda nie pozwalają na pokazanie głębi bezkresnego lasu. | sylwan | 2009-12-12 16:51:19 |
 | FLOGISTON | Portret bezdyskusyjnie piękny i subtelny. Mam jedną uwagę- TŁO. Pastelowe kolory świetnie harmonizują i dopełniają paletę użytą do portretu. Natomiast tło (mające swój bardzo plastyczny charakter) zaczyna nagle przenikać na ramiona modelki. I w tym momencie obraz traci swój magiczny wyraz, bo bezlitośnie uświadamiamy sobie, że nie jest to przestrzeń i prawdziwe tło, tylko efekt obróbki graficznej. I czar prysnął... | Greg | 2009-11-29 20:43:12 |
| FLOGISTON | @ corazon - ja zauważyłem, ale myślę, że wielu innych obserwatorów również, że ostrość jest na włosach. I co z tego? Czy to dyskwalifikuje ten portret? NIE, absolutnie, nie! Oczywiście- dyskwalifikuje według dziwnych zasad panujących na OB, że MUSI się ostrzyć na oczy (w ostateczności na usta). Każde odejście od tej zasady, przekreśla w ocenie recenzentów pracę. I to przekreśla, bez względu na faktyczną wartość artystyczną. Ale na tym właśnie polega sztuka, że pewne zasady i reguły są cenne i pomocne, ba nawet niezbędne, przy zdobywaniu podstawowej wiedzy i budowaniu warsztatu. Dla doświadczonego artysty może to być czynnikiem ograniczającym rozwój. Wracając od tej nieszczęsnej ostrości na włosach- Elvis Presley nagrywając swojego pierwszego singla został poproszony o dogranie fragmentu (podobno fałszował) ale Elvis odmówił. Powiedział, że nic nie poprawi, bo nagrana wersja ma feeling. Podobnie jak ten portret... | Magdalena Berny | 2009-11-28 15:32:16 |
 | FLOGISTON | Autor prosił o ocenę więc rozszerzę raczej swój komentarz. Każdy portret składa się z tematu (motywu/osoby) i tła. Podstawową sprawą jest spójność osoby portretowanej z tym co rozgrywa się wokół, bo to buduje nam atmosferę i nastrój. Stąd ta sama osoba (motyw) różni się diametralnie gdy umieścimy ją na jednolitym tle w studio, inaczej w plenerze i jeszcze inaczej w domu, pracy (tzw. portret środowiskowy). Przykładowo gdybyśmy zrobili eksperyment i tę samą modelkę wstawili np. na ciemnym grafitowym tle, albo na tle np. ponurych szarych ruin efekt i nastrój byłby inny pomimo identycznego wyrazu twarzy i uśmiechu. Tutaj rażący jest brak spójności stroju oraz włosów z tłem. Kolorystyka modelki, zgrana i świetnie harmonizująca jest znakomita jako całość. Widać staranność w doborze każdego detalu i to jest DUŻY plus. Natomiast chaos w tle przytłacza i dominuje nad modelką. Proszę zwrócić uwagę- tła jest po prostu ZA DUŻO. No i jeszcze odnośnie tła- mamy nadmiar elementów (brunatna droga z plamami liści, trochę soczystej zieleni biegnącej wprost do szyi modelki, dalej brzozy i jasny klin nieba). Ten nadmiar detali i intensywność kolorów daje efekt rozedrgania, bo trwa rywalizacja pomiędzy postacią a tłem. Dla porównania w obrazach Leonarda da Vinci często w tle pojawiały się nawet burzowe chmury i pioruny, ale tło zawsze było tylko tłem, czyli na obrazie jest zawsze DYSKRETNE. Jeszcze jedna istotna rzecz- nasze oko odbiera inaczej element jasny na ciemnym tle, inaczej ciemny na jasnym. To co jest jasne pozornie wydaje się większe i wysunięte na pierwszy plan - a to co jest ciemniejsze ucieka w głąb. Proszę sprawdzić: http://adonai.pl/relaks/zludzenia/?id=72 | taryfa | 2009-11-21 01:38:52 |
| FLOGISTON | Mgła jest niezwykle fotogeniczna i zazwyczaj sama buduje klimat i nastrój. Wydawać by się mogło, że nic prostszego - znaleźć kawałek otwartego terenu i mamy gotowe dobre zdjęcie. Otóż nic bardziej mylnego- właśnie to niedopowiedzenie i rozmycie wymaga dokładnego przemyślenia. Czyli działać należy po kolei: - miejsce (dlaczego tu i co jest w tym miejscu niezwykłego), - znaleźć motyw przewodni (czyli co fotografujemy, bo nie chodzi o samą mgłę) - co chcemy wyeksponować i ten detal powinien być najbardziej czytelny (tu chyba chodziło o łódkę lekko wysuniętą do przodu), - co ma być tłem (ginące we mgle drzewa, czy brzeg, czy zlewająca się z niebem woda), - jak pokazać przestrzeń (wbrew pozorom to nie takie łatwe, bo to ujęcie jest mocno spłaszczone), - no i na koniec decyzja kolor- czy mono (mgła z definicji mocno redukuje rozpiętość i czasami pomaga w budowaniu nastroju i przede wszystkim rozróżnieniu planów) | wiesz | 2009-11-07 11:40:16 |
| FLOGISTON | Trudno napisać cokolwiek dobrego o tym zdjęciu- zwykła fotka kwiatka. Nie jest widoczny nawet ślad jakiegoś zamysłu autora, żeby pokazać coś innego niż zwykły kwiatek, który rośnie w tysiącach ogródków w Polsce. O tym jaka jest wartość artysytyczna tej fotki niech posłuży porównanie: http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-446486.php Zbieżność tematu, kolorystyki i kadru zadziwiająca. Ocena tamtej pracy -1 jest w pełni zasłużona. Możliwości oceny tej pracy jesteśmy pozbawieni. | EdytaBL | 2009-11-04 01:19:21 |
| FLOGISTON | Nieprawdopodobny bałagan panuje na tym ujęciu: 1. Ucho konia zasłania twarz woźnicy - a przypominam, że zdjęcie należy do kategorii "Ludzie w fotografii". 2. Obserwator zaciągający się papierosem ma przypadkowo przyciętą nogę i w dodatku sam przysłania osobę tak, że z boku wyrasta mu trzecia ręka. 3. Jaskrawo żółte ramię dźwigu sprawia wrażenie jakby przygniatało konia. 4. Trzeci koń w tle zlewa się całkowicie z bielą pierwszej dorożki. 5. Centralnie ustawienie koni w kadrze jest uzasadnione, ale dwie wieże Kościoła Mariackiego nie stanowią tła i dopełnienia kompozycji tylko swymi gabarytami konkurują z pierwszym planem. Natomiast gołąbek wchodzący w kadr, jest rzeczywiście miłym akcentem, ale niewiele pomoże temu zdjęciu. | Mordecai | 2009-11-04 00:38:39 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl