 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | FLOGISTON | Jedyne co mi przeszkadza w tym na prawdę dobrym akcie to podeszwa stopy- to chyba najmniej fotogeniczny fragment ciała. Lepiej tego nie pokazywać, szczególnie w tak eksponowany sposób. Moja rada- lepiej albo skrywać w cieniu, albo inaczej ustawiać modelkę. | Zbyj | 2011-01-06 22:58:19 |
| FLOGISTON | Portret jest poprawny i dobry technicznie. No ale to mało, bo brakuje całkowicie nastroju. Niestety ale ten nastrój zabija nadmiar światła. Szczególnie w tle- taka biała plama nie podkreśla urody modelki, tylko ją przytłacza. Inaczej mówić tło nie jest niestety tłem, tylko rywalizuje z osobą portretowaną i po prostu zdominowało modelkę. Twarz jest mało czytelna, dobrze widoczna jest natomiast tkanina, która staje sie głównym tematem tego ujęcia. Warto pamiętać, że nasz wzrok odbiera białe płaszczyzny jako wysunięte do przodu, a ciemniejsze jako cofnięte. To powszechnie stosuje się w malarstwie, grafice i architekturze. I ten efekt jest tu świetnie widoczny. A teraz rada- najlepiej to sprawdzić czy dobrze wyszedł portret dokonując konwersji na cz-b. W przypadku portretu, to obnaża wszelkie braki równowagi oświetlenia. | corazon | 2010-12-18 16:24:07 |
| FLOGISTON | @ Derian- gdybym należał do grona obrażalskich (w tym tych, którzy dali mi ignora) napisałby, że odwiedziłem Twoje folio itd... Nie zrobiłem tego, bo chcę się odnieść do dwóch rzeczy- pierwsza ocena "autor usiłował coś powiedzieć, ale nie za bardzo mu to wyszło" - moim zdaniem nie chciałem nic powiedzieć, chciałem tylko pokazać portret modelki. No i co do finezji, to ja miałem zamiar pokazać dwie rzeczy: 1. Włosy i dłonie. I jedno i drugie jest bardzo fotogeniczne i staram się to eksponować. Jestem w tym konsekwentny i od jakiegoś czasu dłonie są zawsze obecne w moich portretach. 2. Ziarno. To widać i słychać, i czuć. A czy się komuś podoba, to jego sprawa- mnie bardzo. A co do karykaturalnego kadru, pozostawiam bez komentarza, bo dla Ciebie może być i taki, szkoda czasu na polemikę. A do ujęć znad głowy i portretowanie od góry mnie nie mówisz- bo alergicznie reaguję na wyeksponowane czoło, ale wiem, że to na OB często jest oceniane jako oryginalne lub nowatorskie. Dziękuję, zostanę przy swoim :) | FLOGISTON | 2010-12-12 22:05:43 |
 | FLOGISTON | Twarz to bryła (obrotowa) na której zawsze pojawia się jakiś cień własny, czasem półcienie, refleksy- jednym słowem widać bryłę, przestrzeń. Tutaj mamy encyklopedyczny przykład, że jednolite światło potrafi najpiękniejszą twarz zrobić nieciekawą i płaską. Niestety ale wszechobecna moda na naśladownictwo okładkowych i glamurowych portretów, zachwyty nad miękkim światłem i high keyem powoduje to, że w zapomnienie odeszły klasyczne portrety z holywoodzkim światłem. O ile w tamtym przypadku ostre światło, podkreślenie mocną kontrą pokazywało piękno kobiecych twarzy i fryzur, o tyle taka stylistyka jest jedynie próbą powtórzenia tego czym zamęczają nas sztampowe i mdłe okładki Vivy, Tiny i Gali itp. | ustyna | 2010-11-16 21:36:12 |
| FLOGISTON | Tematem nie jest pomnik, on jest tylko tłem. Natomiast fortepian gra tu role pierwszoplanową, bo jest takim dziwolągiem umieszczonym na placu o klasycznym założeniu osiowym. Na poprzednim ujęciu w moim folio jest pokazany cały Plac Matejki wraz z tym kiczowatym fortepianem. No i tam właśnie Cris70 będzie mógł znaleźć wytłumaczenie dla tego nieba- tak po prostu wygląda poranna mgła... Aż dziwne, że umknęło to Twojej uwadze, że i gmach w głębi też jakoś dziwnie traci na ostrości i to nie z powodu grzebania w PSie, bo to przecież analogiem było zrobione. | FLOGISTON | 2010-09-23 23:06:12 |
| FLOGISTON | Chyba jednak obiektywnie publiczność nie "kupiła" Twojej nowej serii. To że jest cukierowato i kolorki aż tak nasycone to kwestia koncepcji i pomysłu autora, więc nie ma o czym dyskutować. Problem jest że widać, że wakacyjne rozleniwienie osłabiło panowanie nad kadrem i zdolność dostrzegania szkolnych wręcz błędów. Ja dostrzegam dwa: 1. Ta słoma wystająca zza ramki po prawej stronie- w dodatku w połączeniu z pozą modelki mam wrażenie, jakby ją ukłuła i modelka musi sobie rozmasować bolące miejsce. 2. No i ten zwój słomy wystający z głowy modelki- przez chwilę zastanawiałem się czy to jest kok czy treska? Nie, to idealnie kolorystycznie dobrany plon. Autorze- przypominam, już jest po wakacjach, po dożynkach i pora wracać na poprzedni poziom! ;) | corazon | 2010-09-07 11:54:37 |
| FLOGISTON | No to się porobiło!!! Spokojnie śledzę od wczoraj dyskusję, która rozpetała się pod tym "zdjęciem". Autor milczy i pewnie zaciera ręcę. Z marketingowego punktu widzenia sukces, nawet jeżeli wstawiane są minusiki. Teraz ja chciałbym kilka słów ad vocem- bo dyskusja w KK przebiega dwutorowo- czyli część komentujących uważa, że do abstrakcji, prowokacji i nowatorstwa wiedzie droga poprzez żmudne zdobywanie wiedzy o proporcjach, mocnych punktach, "dobrym" świetle- (kol. sulek). Inni respondenci uważają, że przeciwnie i wyrazicielem tego poglądu jest kol. rafcio. Tyle tytułem podsumowania, a co na to flogiston? Uważam, że rację mają obaj przedmówcy- bo dobr warsztat nigdy nie stanowi przeszkody i dobrze jeżeli jest punktem wyjścia, czyli bazą do stworzenia indywidualnego stylu. Ale jeżeli ktoś posiada intuicyjnie wspaniałą wrażliwość artystyczną, instynkt, pasję to może tworzyć rzeczy wybitne będąc analfabetą artystycznym. Dotyczy to malarstwa, fotografii i muzyki (Pavarotti był muzycznym analfabetą!). Ja patrzę się na ten obraz poprzez pryzmat innych prac autora i przyznaję- wyczerpałem limit poleceń, bo uważam podejście Autora za przemyślane, konsekwentne choc mocno kontrowersyjne. Przykład kota z dwukolorowymi oczkami, czy fragment parasola to świetne i kompozycyjnie dobrze zaaranżowane ujęcia. Tutaj- mamy też pewien porządek i rytm, który być może nie każdy dostrzeże, ale przypomina to mocno kontrowesyjne "trzy słonie" autorstwa Keramodnora. Widzę podobny tok myślenia i trzymam kciuki! | tetsuo | 2010-09-04 14:00:24 |
| FLOGISTON | Skoro autor prosi, to spróbuję wyjaśnić: 1. Proporcje obrazu - kwadrat w tym przypadku narzuca kompozycję zrównoważoną i podkreśla centrum. W tym przypadku trwa rywalizacja potężnego fragmentu trawy na I planie i nieba, które ma być tłem. I do tego w centrum ta niezliczona ilość koni. 2. Motyw- nie wiadomo co tu jest najważniejsze- czy konie ( i który z nich, bo na front wysuwają się dwa, dodatkowo bliźniaczo podobne), czy też niebo z ciężkimi chmurami, które same w sobie są interesujące ale nie są tłem, bo rywalizują z głównym motywem. 3. Bałagan w kadrze- Dwa konie są wysunięte do przodu- to nie najlepsze rozwiązanie i dlatego nie daje się komuś w prezencie 2 kwiatków, bo one ZAWSZE ułożą się źle w wazonie. 4. Tło- ma być dodatkiem do głównego tematu. A tutaj sam nie wiem - czy tło stanowi las nóg, grzbietów i łbów końskich ułożonych całkowicie przypadkowo i nieciekawie, czy tez tłem są chmury. Do tego linia drzew jakby wychodzaca z z grzbietów koni. Wielki kawał trawy na froncie nie jest ani tłem ani "proscenium" wprowadzającym wzrok. A teraz konstruktywnie- co bym poprawił? Na pewno jak pisał jpk- wyciął trawę na froncie. Skoro nie powstała naturalnie ładna GO i jej rozmycie, zawsze można spróbować dyskretnie to zrobić w PSie. Nie wiem ile zostało po bokach, ale ujęcie panoramiczne byłoby bardziej malarskie. Bo środek ciężkości przesunąłby się w dół i wówczas niebo rzeczywiście unosiłoby się nad całą scenę. Poza tym wersja cz-b nie wiem czy jest konieczna, mogłoby być również w kolorach ale mocno zredukowanych (o niższej saturacji) w barwach np. ziemistych. Warto poeksperymentować w tym zakresie, ważne tylko, żeby nie było zbyt pstrokate, bo wyjdzie z tego kicz. | chemix | 2010-09-02 09:57:14 |
 | FLOGISTON | Taka rada na przyszłość: bezpiecznie jest unikać pokazywania podeszwy stóp na pierwszym planie, szczególnie męskich stóp... wymaga to autentycznego mistrzostwa np. http://pl.wikipedia.org/wiki/Andrea_Mantegna i na palcach (chyba) jednej ręki można policzyć udane realizacje. | metalix | 2010-08-10 00:29:01 |
 | FLOGISTON | Dyptyk- to wbrew pozorom duże wyzwanie i cholernie trudna sztuka. O ile tryptyk - to dwie boczne i zazwyczaj słabsze formy, które mają akcentować centrum (np. Ołtarz Wita Stwosza) o tyle dyptyk to opowieść a nie dwa przypadkowo zestawione obrazy. Mało tego nie powinny ze sobą konkurować tylko się wzajemnie uzupełniać. Kwestie techniczne - czy maa być dwie takie same powierzchniowo części, czy może lewa większa i jaśniejsza, a może na odwrót, czy w mniejszej części zwieramy większą opowieść poprzez szerszy kadr, czy może odwrotnie itd. Pytań mnóstwo, gotowych odpowiedzi brak... Jedno jest zasadnicze- wzrok biegnie od strony lewej do prawej- bo tak mamy zakodowane od dziecka i wynika to wyłącznie z faktu, iż tak zapisujemy tekst. Inaczej Azjaci, jeszcze inaczej Semici. W tym przypadku mamy dwa całkowicie oderwane obrazy i każdy z nich mógłby funkcjonować samodzielnie- a co je łącz? To jest właśnie zupełnie nieczytelne dla widza. | figaszewska | 2010-08-02 09:06:57 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl