 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | FLOGISTON | Tutaj przytłacza widza kolorystyka, bogactwo treści i ogólnie "przeładowanie". No bo mamy tak: - modelkę i jej urok, piękne włosy i świetną sylwetkę- czyli wyrazisty i mocny temat, - strój w kontrastowym zestawieniu i jakby tego było mało filoetowe akcenty na butach, - dalej: tory, płyta betonowa, soczysta zieleń sosen, bezlistne drzewa, pożółkła trawa itd. itd. Czyli to wszystko powoduje potworny niepokój, bo wzrok goni od brzegu do środka i dalej znowu błądzi po całym kadrze. Innymi słowy- tło zdominowało czyli "przyTŁOczyło" modelkę i nas. A co zrobić? Troszkę uspokoić, czyli lepsze będzie jednolite tło, może nawet bez tej płyty betonowej, ale np. albo zieleń drzew, albo szaro-ziemiste konary suchych drzew. Oprócz tego nie potrzeba zwiększać saturacji, bo sceneria przedwiośnia ma swoją stonowaną kolorystykę i każdy wie, że nie spotka nigdy takiej feeri barw. Proponuję- zredukować nasycenie, może troszkę ciaśniej skadrować i tak żeby w rezultacie była modelka na tle torów w lesie, a nie prowadziła walkę z potęgą budzącej się ze snu zimowego natury. | Disturbed | 2010-04-07 16:40:58  |
| FLOGISTON | Tak się składa, że i autor i krytykujący mają racje. Jeden robi "wymazianane" portrety i ciasno kadruje, do tego lubi miękkie światło i subtelne przejścia tonalne. To świadomy wybór i jego znak rozpoznawczy. Na przeciwległym biegunie leży krytykujący, który ma w swoim folio dynamiczne kadry robione szerokim kątem, często z żabiej perspektywy, coś w stylu reporterki. Dlatego nie można mówić, że jedna szkoła jest lepsza a druga beznadziejna, bo przecież ta różnorodność spojrzeń i gustów stanowi bogactwo nie tylko tego forum, ale ogólnie całego świata. To niezbędny warunek do rozwoju ludzkości. Proponuję coś konstruktywnego- zaakceptować fakt, że ktoś innym ma prawo do zgłoszenia swej dezaprobaty i wysłuchać dlaczego tak uważa. Świadomość, że ktoś inny na nasze prace spogląda zupełnie inaczej pomoże spojrzeć na własną twórczość z dystansem. To tylko pomoże w rozwoju i poszukiwaniach, ai na pewno nie zaszkodzi. Ten ostatni akapit biorę również do siebie... | fryzio80 | 2010-04-03 01:33:30 |
 | FLOGISTON | Mam świetne rozwiązanie dla autora- aby na przyszłość uniknąć kradzieży swoich prac, po prostu nie publikuj. Ani na OB ani nigdzie poza swoim prywatnym albumem. Z reprodukcji książkowych masowo są robione kopie, szczególnie dotyczy to wydawnictw albumowych dotyczących dzieł sztuki,bo dość trudno zidentyfikować skąd pochodzi np. dana reprodukcja Mony Lisy. Kradzione są też masowo widoki nieba, zieleni i krajobrazu dla potrzeb np. wizualizacji (szczególnie tzw. projekty typowe domków jednorodzinnych). Kradzieży podlegają fragmenty czasopism, książek i wszystkiego co tylko było wytworem ludzkiej pracy, no i generalnie kradzieży podlegają nie tylko dzieła sztuki, ale i kostka masła za którą 75-letnia babcia stawała przed sądem. Konkludując- jeżeli ktoś będzie chciał ukraść, to i tak to zrobi, natomiast użytek nawet z wodnym znakiem, będzie jedynie w Internecie bo kompresja nie pozwala na publikację w druku. Warto też pamiętać, że czynnikiem powstrzymującym przed kradzieżą nie jest zabezpieczenie, czasem wręcz przeciwnie. No chyba, że autorowi w tym przypadku chodzi o kryptoreklamę- to owszem zgadzam się- zabieg w pełni udany. | linnenn | 2010-03-31 13:10:56 |
 | FLOGISTON | Ach wy tylko pupa, nogi- a ja patrzę na wartości artystyczne ;) I oto zbiegi drogi prowadzą wprost na serce modelki, palce i dłoń ułożona subtelnie na udzie ma swoje odbicie w rytmie rozmytego w tle rytmu latarni. Pionowy akcent czerwonej drabinki uzupełnia poziom ciemnoamarantowej linii którą przecinają ramiona modelki. Zgięty lewy łokieć modelki zapowiada, że zaraz za nim pojawia się zakręt ścieżki... Lewe kolano mocnym ruchem "blokuje" płytę studzienki teletechniki lub też oświetlenia parkowego. To też wieloznaczny symbol, a ta rozwiązana sznurówka w prawym bucie zapowiada, ze zaraz po przyjściu z sesji modelka nie tylko zdejmie but... No to może już skończę. I jeszcze słówko zanim mnie wymoderują- czasem trzeba też coś z przymrużeniem oka napisać, bo pogrążymy się wszyscy w pseudoartystycznym bełkocie. | taryfa | 2010-03-23 15:07:38 |
| FLOGISTON | Ta fotka pokazuje, że wbrew pozorom fotografia ślubna to wyzwanie. Każdy wie jak wygląda ślub, jaki jest przebieg ceremonii i jakie stroje obowiązują, w szczególności jak prezentuje się para młoda. Pokazanie czegoś oryginalnego i choćby minimalnie wyróżniającego się to nielada sztuka. Jeżeli autor nie ma przemyślanej koncepcji całej sesji, to potem mamy taki niczym nie wyróżniający się pstryk. Myslę, że podobnych ujęć w domowych albumach są tysiące, dziesiątki tysięcy. A co zrobić? Należy podejść profesjonalnie i przemysleć wszystko: - począwszy od doboru kolorystyki (full color, cz-b, sepia, zredukowane a może coś a la piktorializm?) i oświetlenia (glamurowe, ostre, a może przyciemnione i tajemnicze?), - poprzez sposób kadrowania (tradycyjny a może dość modne w stylu repo-glamour, a może całkiem odjechane i super dynamiczne, szczególnie jeżeli para młoda jest lekko zwariowana), - następnie umiejscowienie pary młodej w plenerze po ceremonii (park, miasto, zabytki, może jakiś surowy teren lub wręcz zaorane pole...), - aż po wyraźne wskazówki odnośnie ustawienia pary młodej i ich mimiki. I na koniec warto pamiętać, że podwójny portret to nie podwójna trudność lecz wielokrotne spiętrzenie trudności zarówno technicznych (światło, wzajemne przesłanianie postaci, GO) jak również właściwej inscenizacji. Bo zupełnie inaczej odczytujemy scenę jeśli pan młody stoi za siedzącą panną młodą, inaczej gdy ona stoi przed nim lub on jest wpatrzony w nią a ona patrzy w obiektyw itd itd... Te właśnie detale, a może raczej poważne zagadnienia dowodzą, że sesja ślubna to wyzwanie- bo główni bohaterowie w tym samym składzie już jej NIGDY nie powtórzą! | zuchu76 | 2010-03-10 09:05:12 |
 | FLOGISTON | Jeszcze raz spojrzałem na ten akt- uważam, że jest obrazem wyróżniającym się poprzez swoją wieloznaczność scenerii i spojrzenia modelki (a może modela). Fakt postawienia zera, opinia "brzydkie" lub "niesmaczne, nieciekawe, prostackie" bez jakiegokolwiek komentarza lub KK pokazują jedynie, że na OB jest wiele osób o bardzo kiepskim obyciu ze sztukami wizualnymi. Przepraszam tych, którzy odbiorą to personalnie- nie było moim zamiarem atakowanie maryjana i innych lecz zwrócenie uwagi na fakt, iż osoby z elementarnym choćby doświadczeniem artystycznym powinny wiedzieć, że sztuki nie odbiera się w kategoriach ładne/brzydkie lub podoba mi się/nie podoba. Przyjęcie takiej metody oceny świadczy wyłącznie o subiektywnym podejściu i uznawaniu własnego gustu jako jedynego kryterium oceny. Przypominam, że nazwa portalu i uczestnictwo na forum OB do czegoś zobowiązuje! Sztuka ma zmuszać naszą wrodzoną potrzebę tworzenia do odkrywania nowych i własnych dróg, a nie podążania utartymi ścieżkami, które ktoś kiedyś określił jako "ładne" lub "właściwe". Piękno jest pojęciem, które ma nieskończoną ilość odpowiedzi- przynajmniej tyle, ilu ludzi było, jest i będzie na ziemi. Sugeruję więc, aby osoby krytykujące ponownie spojrzały na ten obraz już bez emocji tylko OBiektywnie i żeby spróbowały zastanowić się dlaczego wszyscy (z wyłączeniem jednego) ocenili tę pracę na 4. | anikout | 2010-02-25 12:45:11 |
| FLOGISTON | Właściwie to nie jest KK tylko odpowiedź na tezę postawioną przez pawel22. Otóż nie masz racji- w sztuce tabu nie istnieje. Sztuka od XIX wieku kroczyła w nieustające dążenie do łamania wcześniejszych kanonów estetycznych i kulturowych. Bez tego nie mielibyśmy impresjonistów, malarstwa abstrakcyjnego i całej nowoczesnej sztuki. (Tak dla przypomnienia- Matisse, Derain, Vlaminck i inni zostali okrzyknięci mianem "dzicy" dlatego, ze malowali inaczej niż poprzednicy, a dziś to najwartościowsze pozycje kolekcjonerskie). Tak więc sztuka nie polega na pokazywaniu "ładnych" obrazów, czy fascynacją pięknem. Od czasów Goyi i Breugla nie upiększa się rzeczywistości, choć prekursorzy pojawiali się już wcześniej. Tak więc nie może być mowy o cenzurowaniu sztki i ograniczaniu w postaci- tak wolno pokazywać, a tak nie bo to jest tabu. Właśnie z powodu różnorodności potrzeb estetycznych i indywidualnej wrażliwości dla jednych tematem tabu jest w ogóle pokazywanie sylwetki człowieka (ortodoksyjny judaizm, islam), dla kogoś innego pokazywanie krowy może być naruszeniem tabu (hinduizm) itd. Stąd moje pytanie do poprzednika- czy dla nas mieszkańców Europy, czerpiących z dziedzictwa sztuki eropejskiej możemy mówić, że tabu w sztuce istnieje? Historia sztuki pokazuje, że nie. Natomiast czymś innym jest poszanowanie pewnych symboli i pytanie, czy sztuka i wolność tworzenia pozwala na łamanie schematów. Na to pytanie odpowiedź też jest twierdząca. Bo jest to wolność tworzenia ale również wolność oglądania i podziwiania. Innymi słowy- tak jak ktoś może domalować Monie Lisie wąsy, tak samo ktoś może przedstawić karykaturę Mahometa lub papieża. I wolność polega również na tym, że nikogo nie można zmusić do ogladania i podziwiania czegoś, czego osobiście nie akceptuje. Uważam, że warto o tym pamiętać, szczególnie na OB- bo uważam, że zbyt często szafuje się moderowaniem prac i opinii tylko dlatego, że ktoś poczuł się urażony. | seth3 | 2010-02-23 11:40:38 |
 | FLOGISTON | Koncepcja była dobra, gorzej z realizacją. Oto co tutaj (w mojej ocenie) razi: - ten fotelik turystyczny (na czymś takim chyba nie zagra nawet wiruoz), - ta folia i słoma to jakies nieporozumienie (no bo co to jest - stodoła?), - światło twarde i zbyt intensywne żeby zbudować nastrój, - tak intensywny snop światła spowodował przepalenia, - światełka w tle albo za mocne (można je było usunąć), albo za słabe żeby zbudować tło i głębię. Proponuje powtórzyć to samo, z tą samą modelką w bardziej eleganckiej scenerii albo w całkowitym mroku. Ale na wszelki wypadek już nie w stodole | jurekpaco | 2010-02-21 11:20:39 |
 | FLOGISTON | kaja napisała dokładnie to, co winieneś usłyszeć i nie obrażaj się, raczej weź sobie to do serca. Nie jestem znawcą makro ani fotografii przyrodniczej- nawet nie robię takich przymiarek, więc jestem całkowitym dyletantem. Więc przyjmij moje uwagi, jak kogoś kto miałby wziąć pierwszy raz aparat i zrobić ujęcie takiego owada: - poczekałbym na lepsze światło (np. słońce, które oprócz odbicia w wodzie pokazałoby też cień na wodzie), - ustawiłbym się inaczej, nie tak żeby pokazać odwłok- raczej oczy i czułki, - obniżyłbym obiektyw prawie do poziomu wody, wówczas pojawiły by się mocniejsze refleksy w wodzie i te śmieci na powierzchni nie byłyby tak widoczne, - kadrowałbym ciaśniej tak żeby to żółte "coś" nie przykuwało uwagi widza, - i zdecydowanie pomyślałbym o tym żeby dobrze ogniskować i wyostrzyć, bo bez tego nie istnieje makrofotografia. Tak radzi dyletant, ale coś z tego możesz śmiało zastosować. | gucio86 | 2010-02-17 11:19:53 |
| FLOGISTON | Nie ma tu absolutnie nic, co mogłoby zachęcać do oglądania tej fotki: - niebo przepalone, - fatalna pora dnia (południe i krótkie cienie), w rezultacie zazwyczaj fotogeniczne szuwary wyglądaja nijako, - woda, jak woda na jeziorku - lepiej pokazać albo wzburzoną i targaną wiatrem albo spokojną taflę, natomiast tutaj mamy coś sztampowego, - kadr? fatalnie- prawie w centrum rufa łódki, z boku coś obciętego, jakieś dechy itp, - no i do tego lekko opada wszystko w lewo (choć to raczej efekt zbiegu perspektywicznego, no ale leci), Sorry, ale autor sam chyba widzi... | wiesiolek | 2010-02-13 12:51:33 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl