 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | skimi | świetna jest ta praca i wracam do niej po raz kolejny :) Zachwyca wieloma aspektami: znakomitą kompozycją prowadzącą widza przez całe opowiadanie, ciekawą 'podglądacką' perspektywą, niezwykle inteligentnym wykorzystaniem podręcznych detali służących do zamknięcia pracy w całość (parasol, dzwon i element architektoniczny po prawej), mi jednak najbardziej podoba się sposób uchwycenia czasu na tej fotografii. Zupełnie inaczej niż zwykle, fotografia ta nie pokazuje 1/60 sekundy (czy innego ułamka) - pokazuje całe wieki, tysiąclecia. W spokojny czas posiłku ludzie i małpy zbliżyli się do siebie jak przed wiekami, nie wadząc sobie a zajmując się zupełnie tym samym. Różnice znikły, zostały podobieństwa podkreślone jeszcze przez bliskość fizyczną i 'przypieczętowane' wieloletnią historią zawartą w widocznym fragmencie świątyni (?), która najwyraźniej służy i jednym i drugim. Uniwersalność czasowa tego kadru i beztroska chwili tworzą tu niepowtarzalny klimat. Jest tu jakieś ludzkie przedistnienie sporadycznie ze świata się ujawniające. Techniczne wykonanie tej fotografii znakomicie wpisało się w całość takiego przekazu. Wielka praca :)) | keramodnor  | 2009-12-29 00:43:48  |
 | skimi | wracam tu z wielką przyjemnością. W nawale zdjęć do oglądania to wyjątkowo zmusza do refleksji. Autor tak powyginał rzeczywistość, że nadał jej zupełnie nowe i dziwne znaczenia, pomieszał konkrety ze skojarzeniami, wpuścił świat w wyobraźnię albo odwrotnie. Poprzez odpowiednie dostrzeżenie, a potem ustawienie się, pokazał kawałek dziwnej planety, na której ryby fruwają slalomem nad piaskiem. Trudno powiedzieć dlaczego (zastanawiałem się nad tym chwilę), ale dlaczego nie. Przecież nie wszędzie musi być tak jak sobie zgrzebnie od lat, na łańcuchu codzienności, wyobrażamy. Istoty tej fotografii nie upatruję w obrazie, wydaje mi się, że dla niej najważniejsze jest miejsce 'zderzenia' obrazu z wyobrażeniem slalomującej ryby, to połączenie dróg z odległych szarych komórek, które być może po raz pierwszy się przy tej pracy spotkały, zdziwione swoim istnieniem. W tym kontekście niebo nie ma znaczenia, ważne jedynie, że nie utrudnia odbioru rybiego slalomu. Nie jest istotny krzywy horyzont czy prześwietlenia na rzeźbie. Praca na czasie - śnieżno-wigilijna :) Może to karp, który się slalomem wymigał ;)) Nie dałem 5 ale już do tego dojrzałem, praca, która się nie nudzi, żyje i będzie żyć. | keramodnor | 2009-12-18 22:55:19 |
| skimi | Ciekawy kadr, 'na cebulkę' ;) Dla mnie najciekawiej dzieje się w środku. "Chrystus" w połączeniu z gościem z aureolką tworzą interesujący duet połączony spojrzeniem. W następnej warstwie jest pani tropiąca 'przepaloną' i noga za drzewem, ładnie zamknięta kompozycja z odrębną, niejasną akcją. Mnóstwo się tu dzieje :) Szkoda więc jakości (całość szumi, kontrast niski i jest blado, przepalenie pani można jednak odpuścić - nie przeszkadza a wnosi jakąś dynamikę, strasznie tu błękitnie, czyli balans bieli nieodpowiedni albo suwaczek z cyjanem się 'obsunął' ;)) Górny 'koral' złapany w całości świetnie by domknął 'cebulkową' kompozycję. Ujęcie jest niesamowite i niezwykle bogate, a takiej kompozycji chyba jeszcze nie widziałem. Gratuluję! | llkkww | 2009-12-16 19:24:23 |
 | skimi | 1. jeśli uzasadnieniem dla tego 'manewru' (rotacji) był 'portret z profilu postaci w okularach z blond czupryną' (wypełniający ciekawie cały kadr) to jest to świetne uzasadnienie. W zderzeniu oczywistości z nieoczywistością wybrałeś tą drugą, a zignorowałeś tą pierwszą. Utrudniłeś zadanie widzom bo kazałeś im zaufać autorowi i doszukać się w tym kadrze czegoś 'głębiej'. Kto znalazł ten ma ;) 2. jeśli uzasadnieniem dla tego 'manewru' (rotacji) była zabawa kompozycją kadru (podziałów, plam barwnych, istotnych elementów) to jest to wystarczające uzasadnienie. Zamieniłeś konkrety i znaczenia na abstrakcyjne byty i się nimi pobawiłeś uzyskując ciekawy efekt zgrabnej kompozycji. Fajna wprawka w komponowaniu. 3. jeśli uzasadnieniem dla tego 'manewru' (rotacji) było tylko widzimisię, niewiara w atrakcyjność uzyskanego zdjęcia, to jest jest to jakieś rozwiązanie, poszukiwanie ale w podtekście pozostaje przyznanie się do porażki. Ty wiesz najlepiej z którą opcją mamy tu do czynienia, ja cieszę się znalezieniem tu niespodziewanego, ciasnego portretu :) | filipwrx | 2009-12-16 18:16:44 |
| skimi | śmieszna praca :) Dobrze, że w odautorskim komentarzu znalazłem słowo 'pastisz'. Od początku widzę tu jakieś naśmiewanie się z nieudolnych pseudohorrorów, prostych schematyzmów i matryc, braku zaangażowania 'twórców'. Taka ironiczna zgrywa z gatunku. Ale może się mylę? Dlaczego tak myślę? bo mnóstwo tu zasadniczych niedoróbek, jakby celowo dodanych z chichotem ;) Boczne światło fantastycznie położyło mroczny klimat gatunku (fajnie podkreślając trójkąt na brzuchu ;) Niezaangażowana ciekawość nibyofiary znakomicie położyła grozę sytuacji (chyba kluczową dla horroru :) Statyka 'kata' zatrzymała całą akcję sceny na długie godziny, przywołując skojarzenie 'flaków z olejem'. Z nudów poświeciłem refleksję szczęśliwemu budynkowi, który ma tak kosmicznie rury ocieplone ;) Brakuje mi tylko jakiegoś czytelnego "puszczenia oka" do widza - może oczy 'kata' zrobić nieudolnie w PS na różowo? Takie "puszczone oko" upewnia odbiorcę, że ta praca nie była na poważnie, bo teraz albo ja albo sporo innych widzów daliśmy się nabrać ;)) Pozdrawiam :) | MooMin | 2009-12-15 22:42:23 |
| skimi | autorze: nie od dziś wiadomo, że pojęcie oryginalności nie jest rzeczą względną ani indywidualną. Jeśli coś widziałeś setki razy (albo tysiące, dodatkowo wraz z milionami innych osobników), a Twoja praca jest do tego niezmiernie podobna to nie jest ona oryginalna. W tym wypadku oryginalność tego zdjęcia w skali 10 punktowej oceniam na zero. Piękno uznajmy za rzecz względną, niech będzie, i dając Ci jak najszersze pole uznajmy, że wszystkie lasy bukowe są piękne. Z tego wynika, że wszystkie zdjęcia lasów bukowych pokazują 'piękno', tylko niektóre lepiej a niektóre gorzej - to zdjęcie, choćby tylko z powodu niczym nieuzasadnionego braku ostrości, robi to gorzej. Artyzm bez cienia oryginalności i przy braku umiejętności możemy zostawić na boku. Nawet w gęstym, ciemnym i pięknym lesie trzeba się dobrze ustawić by zagrała jakoś perspektywa (rozumiana w przybliżeniu jako ŚWIADOME opanowanie linii i przestrzeni na obrazie), zaś przy użyciu statywu (albo i pniaczka ;) opanowywano już grę świateł w znacznie trudniejszych warunkach. Dla mnie pozostaje jeszcze ważna kwestia pomysłu. To ona różnicuje poprawne technicznie pstryknięcie 'pięknego' bukowego lasu, do którego konieczny jest aparat z autofokusem i bukowy las, od fotografii do której potrzebny jest jeszcze autor, który chce coś o tym lesie opowiedzieć, reinterpretuje po swojemu widzianą rzeczywistość, przetwarza. I jeszcze kwestia niegrzecznego ganienia osób, które dały pod tym zdjęciem wysokie oceny. Oczywiście taka postawa wymaga tupetu i zacięcia pedagogicznego, jest raczej nie na czasie, i opiera się być może na domniemaniu, że i oni chcą jakoś rozwinąć swoje spojrzenie na fotografię. (ja np. bardzo chcę i dzięki różnym opinią przeczytanym na tym portalu mam wrażenie, że poczyniłem w tej mierze jakieś postępy). Nie traktuję tej postawy personalnie ale może się mylę. :) pozdrawiam | sylwan | 2009-12-13 19:35:37 |
| skimi | autorze - bardzo mi się podobają Twoje komentarze. Ciekawie jest poznać czyjeś przemyślane zdanie. Zdjęcie podoba mi się umiarkowanie :) Brakuje mi prawej w którą podążam za wzrokiem bohaterki, a lewa niewiele niesie. Taka głębia ostrości jest w tym wypadku dla mnie niezrozumiała. Spowodowała u mnie jedynie wrażenie, że oglądam postać przez szybę (i te części twarzy, które do szyby przylegają są czytelne a pozostałe nie), wyciągnęła na plan pierwszy, jako główny temat nos, spowodowała zakłopotanie niezrozumieniem nieostrości na twarzy. Nie mam zastrzeżeń do zupełnie dowolnego użycia GO, o ile przynosi to zamierzony efekt - efekt uzyskany tutaj w mojej ocenie osłabia wyraz tego zdjęcia. Liść bez komentarza był dla mnie zupełnie nieczytelny Twoje uwagi jednak dobrze go uzasadniły. Nie widzę tu emocji, może tak ciasny kadr zgubił konieczny dystans i kontekst wspierający jakoś pokazanie emocji? Widzę dokumentalną (prawie, gdyby nie GO) rejestrację 'dziwowiska', bazującą na 'inności' i 'niezwykłości' bohaterki a nie na jakiejś prawdzie o człowieku (to oczywiście mój subiektywny odbiór). Nie widzę tu żadnej historii a tylko fizjonomię charakterystyczną dla podeszłego wieku. Zdjęcie to, głównie za sprawą kadru i użytej głębi ostrości, a także za sprawą braku emocji znacznie bardziej przypomina mi fotografię makro niż portret. Pozdrawiam :) | capa | 2009-12-05 00:39:54 |
 | skimi | ciekawa praca, przecząca powszechnej opinii, że zdjęci powinno się bronić samo. To zdjęcie broni się umiarkowanie (LD z kominem nie wiadomo skąd i po co, PD z ptakiem 'wprasowanym' w dach i nieciekawymi obrysami budynku, po lewej drażniąca chmurka) ale widziane w serii wyraźnie i czytelnie dotyka tematu, coś przekazuje (emocjonalnie przez użyte środki wyrazu - ciemność, B&W, skoncentrowanie na konturach i 'sytuacji' a nie obiektach, i intelektualnie - są ptaki i ludzki świat ale 'bezduszny' przez co chłodny, nieprzyjazny, itp.). Seria mówi coś o współistnieniu ptaków i ludzi, zdradza odautorski smutek (?), jakiś pesymizm (?), dystans między światami. Seria się broni, ma swoją 'wagę'. Wygląda, że autor ma coś do powiedzenia ;)) | korpa1 | 2009-11-30 22:20:56 |
 | skimi | rzadko się tu zdarza oglądać tak 'idiotycznie' pocięty kadr. Na ogół słupy i gałęzie w głowie bohatera są szybko namierzane i punktowane, wiadomo więc czego się wystrzegać. O ile jednak na innych fotografiach artefakty takie stanowią raczej efekt autorskiego przeoczenia o tyle tutaj cios jaki został mewie zadany stanowi (chyba) istotę tego zdjęcia. Cały czas widzę tego ptaka nadzianego na jakąś 'dzidę', nie wiem po co. To 'nadzianie' nieustannie powoduje mój dyskomfort, nawraca moje myśli, każe poszukiwać jakiegoś uzasadnienia, punktu zaczepienia dla zrozumienia. Może mewa jest ofiarą cywilizacji (i fotografa ;) może zabłądziła w pociętej ostrymi liniami przestrzeni, może ona symbolizuje coś niedostrzeganego na krawężniku - zupełnie nie wiem. I w końcu doszedłem do wniosku, że nie muszę wiedzieć - wystarczy chyba poczucie tego niepokoju, który towarzyszy mi przy oglądaniu tej pracy. Niech sobie gdzieś są jakieś zasady, logiki - tu ich brakuje ale jest coś prawdziwego, dającego impuls (choćby do napisania powyższego). Dziwna praca ale żyje. Niech żyje!! | korpa1 | 2009-11-30 20:46:32 |
| skimi | a ja uważam to zdjęcie za dobre ;) Po pierwsze opiera się na ciekawie dostrzeżonym detalu, 'niestandardowo ukrzyżowanym'. W tym kryje się dla mnie cała opowieść o "prowizoryczności' i 'prowizorkach' 'od niechceniach' ' bylejakościach' i wszelkich 'mizeriach'. Po drugie jest spójne. Powyższy detal jest wrzucony w adekwatną aurę, byle jaką, odpychającą (do tego stopnia, że krzyż przekręciła i na margines uciekł), prowizoryczną i schyłkową. Spójność emocjonalna jest jeszcze większa. Po trzecie kompozycja koresponduje z treścią. Ten krzyż 'uciekający', 'wstydzący się' nie na darmo przycupnął na krawędzi, on się nie chciał pokazać (nawet bym mu uciął kawałek belki by to jeszcze uwypuklić - ale byłby rwetest ;) Są prace na które patrzę najpierw bez próby ich analizy. Staram się poczuć ich nastrój, jak poczuję to reszta staje się jaśniejsza. Ta metoda tu mi się sprawdziła ;) Nie wierzę, że zdjęcie ma się samo bronić. Autor go broni - swoim dorobkiem, w którym uwidacznia się jego spojrzenie na świat. Moim zdaniem wartość takiej pracy leży w intencji, która przyświecała autorowi gdy podjął decyzję o publikacji - by ją poznać (i ocenić trafność jej realizacji) potrzeba jakichś wskazówek (np. tytuł, inne prace, czasem komentarze itp.) Samodzielnie mogą się bronić jedynie prace 'dokumentalne', bez głębszej treści. :) | tomi | 2009-11-22 14:38:54 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl