 |  |
Polecane krytyki Kategoria: |
| Zdjęcie / Autor | Krytyka | Okres |
 hesja | Lagri (959) 2006-05-28 18:55:51 Pierwszy raz natknęłam się na zdjęcie, które emanuje takim pięknem i czułością jak Twoje. Kobieta w ciąży, jej piękno, uroda i życie jakie nosi w sobie- to wszystko jest widoczne na tym zdjęciu. Tak jakby czas stanął w miejscu by zwrócić naszą uwagę na tą chwilę. Doskonałe współgranie z otoczeniem. Spokój jaki otacza kobietę jest wspaniałym uzupełnieniem jej stanu. Woda, która niczym lustro odbija jej kształty i przyroda, która jakby o poranku budzi się do życia. Cudowne! Zero wulgaryzmu jakie czasami można odnaleźć w aktach..Ten zaś przedstawia coś co jest prawdziwym cudem..nie samo piękno modelki, ale co najważniejsze życie, które w niej dojrzewa. |   2008-05-02 10:00:00 2008-05-02 17:59:59 |
 czekoludek | Magus (35933) 2006-09-08 09:12:14 Niestety popsuję tę sielankę (po przeczytaniu oczywiście opisu) Kadr jest bardzo słabo skomponowany, nie mówiąc już o strasznym przerysowaniu. W kategori "śmieszne zdjęcia" to przerysowanie by sie obroniło, w kategori portret nie broni się zupełnie. Góra kadru poprowadzona "po krawędzi" ani nie ma tam luzu ani nic ciekawego do oglądania, 1/3 zdjęcia zajumją włosy a głowa w sumie 1/2 zdjęcia. Ręce ucięte w najmniej odpowiednim miejscu, trudno było wybrać gorsze cięcie. Na plus światło, naprawdę się podoba. | 2008-05-01 18:00:00 2008-05-02 01:59:59 |
 albeit | skimi (8620) 2007-12-10 21:14:49 ciekawy pomysł ale realizacja mi się nie podoba: brak ostrości pozbawił postacie wyrazu, stały się ikonami dziewczynek istniejącymi jedynie przez czerwień i nieczytelną biel, czerwień ta zaś wtapia się w tło niezdecydowanie (za mało by mówić o zamierzonym wtapianiu a za dużo by przypuszczać, że jest tu bohaterem - wygląda mi więc jakby się coś nie udało). Zamglony słup jasności z powietrza nie pasuje jakoś do całości - dla mnie nie nabiera znaczenia a jest czymś z innej bajki. Wydaje mi się, że problemem był tutaj wybór między miękkością kadru a jego ostrością (i fakt, że po pomniejszeniu kadru programy do ostrzenia wszystko równo rzeźbią). Pozostała jedynie możliwość poważniejszej obróbki w programie. Ale wygląda na to, że tylko ja to tak widzę ;) | 2008-05-01 10:00:00 2008-05-01 17:59:59 |
 skimi | gnu (320) 2008-02-11 22:54:15 Takie zdjęcia robią prawdziwą frajdę widzowi. Oszukanie wzroku pozornym niebem nad kościołem to klasyczny przykład braku kontekstu do prawidłowej interpretacji tego, co "widzimy". Na tym między innymi polega dobra fotografia: pozostawić w kadrze tylko to, co jest istotne dla przekazu - a czasami nawet trochę mniej .... i to właśnie prowadzi do wspomnianego braku kontekstu :) | 2008-05-01 02:00:00 2008-05-01 09:59:59 |
 BsK | gaelicus (957) 2008-04-24 23:00:26 Powiada sie, ze fotografia to malowanie swiatlem. Ta konkretna fotografia moglaby byc podrecznikowym przykladem prawdziwosci tego, dosyc wyswiechtanego przeciez twierdzenia. Bo wlasnie swiatlo zdaje sie byc tu zarowno kanwa, jak i farba... To zdjecie takze doskonale ilustruje inne powszechne pojecie-to o "barwach ziemi". Tak wlasnie widze klasyczna palete barw ziemi, co nieuchronnie prowadzi z powrotem do tematyki malarskiej... Polyskujace niczym pasy jedwabiu barwione roznymi odcieniami plany komponuja sie w doskonale asymetryczna, ale idealnie dopasowana ukladanke. Brazy pol przeplatane zielenia drzew i biela ich kwiatow syca oko glodne kontaktu z natura, z pulsujaca ziemia, z cudem odrodzenia, ktory nastepuje co rok w tym odwiecznym rytmie smierci i powtornych narodzin. To moze wielkie slowa, ale w tym wlasnie tkwi sila obrazu-odwoluje sie do tego, co najprostsze i tak dobrze nam znane, kochane...a tego nie mozna przeciez opisac zdawkowymi monosylabami... . Widok wiosennych, zaoranych pol uspokaja i utwierdza w przekonaniu, ze wszystko jest tak, jak byc powinno, ze rytm trwa, i ze stary porzadek rzeczy nie zaginal. Swojski kombajn, niczym kropka na koncu zdania nadaje jedynie mocy temu uspokajajacemu przekazowi...bo w glebi duszy jestesmy tymi pierwszymi rolnikami, ktorzy lubia czuc pod dlonia ciepla, pulsujaca ziemie. Nawet ci sposrod nas, ktorzy naleza do plemienia nomadow, zawsze przeciez powracaja do pol... Fotografia jest poprawnie naswietlona-"poprawnie" w tym znaczeniu, ze niezwykla swietlistosc warstwy wizualnej narzuca sie sama. Kadr? Nie ma tu mocnych punktow, linii horyzontu ani innych niezwykle istotnych pojec ze slowniczka malego zakompleksionego fotograficzka:) Kadr obejmuje calosc tej fotografii, jednoczesnie niczego nie obejmujac, i na tym polega jej geniusz. Piekno ubrane w jedwab. | 2008-04-30 02:00:00 2008-04-30 09:59:59 |
 falko | adalbert (3777) 2008-04-25 10:20:59 Zaskoczyłeś tym razem zupełna zmiana klimatu fotografi. Tytuł nawiązuje do znanego filmu Dont look now, ale jako polak widzę zbieżność z malarstwem W. Wojtkiewicza , w którym pesymizm łączy się z zadumą i liryzmem. To zdjęcie tak jak u wybitnego symbolisty wprowadza nas w świat wyobraźni, marzeń sennych, groteski, zdeformowanej rzeczywistości zaludnionej pierrotami, kolombinami, marionetkami,wynaturzonymi sylwetkami dorosłych i dzieci, wprzągniętymi w tajemnicze ceremonie . Zdumiewa mnie trochę pesymizm i bunuelowska górna część zdjęcia. | 2008-04-29 18:00:00 2008-04-30 01:59:59 |
 LELO | adalbert (3777) 2008-04-25 18:39:59 Folklor i kultura ludowa, to często wstydliwe tematy dla znacznej grupy ludzi wywodzących się ze wsi i także tam zamieszkujących. Tymczasem nie ma czego się wstydzić. Twoje zdjęcie jest częścią dużego cyklu, który z zainteresowaniem oglądam i na kolejne zdjęcia czekam. Chcę tutaj zacytować: "Kultura ludowa jest nieodłączną częścią rozwoju cywilizacyjnego narodów, społeczeństw, grup etnicznych. Wśród różnych elementów istotnym wyznacznikem jej charakteru jest muzyka, sposób tworzenia, wykonywania, podtrzymywania i kontynuowania tradycji. (...) Tradycja jest swoistą propozycją przeszłości dla przyszłości. Przywiązanie do niej oznacza uznanie wartości dziedzictwa kulturowego dla życia jednostki i społeczeństwa, a nie nostalgię za przeszłością." To zdjęcie mówi o przemijaniu pewnych zwyczajów, a bohaterami jest kapitalna para staruszków, których widok na poprzednich już zdjęciach powodował wilgotnienie oczu. Dla mieszczuchów nieznane już kopcowanie nie daje im zapachu wsi. Myślę, że oni też mogli kupić w wiejskim sklepie młode ziemniaki z Maroka, ale wtedy zgubiliby rytm, który nadaje sens ich życiu. Zresztą nawet w mieście dzieci przestały grać w palanta. Rytm miejskiego życia nadaje dziś TVN 24 . Przez pięć lat studiów w TV oglądałem tylko mistrzostwa Świata w piłce nożnej. | 2008-04-29 02:00:00 2008-04-29 09:59:59 |
 adalbert | falko (19374) 2008-04-25 23:45:16 No tak, jeżeli adalbert, jak pisze to "bohater klasy pracującej", to ma oczywiście prawo napisać nawet, tak jak śpiewał Lennon "still fucking peasants as far as can you see". No ale czy dzisiejsze pokolenie syntetycznej amfetaminy wie co to znaczy. To zdjęcie to nie wydaje mi się, żeby było inspirowane aktualnym stanem infrastruktury prawobrzeżnej warszawy, bardziej może stanem na brzeżkach duszy. A brzeżki duszy facetów z pokolenia "flower power" są krystaliczne jak biały proszek. "Byłem w Rio, byłem w Bayou, byłem nawet na Hawajach. To wszystko chu..." jak śpiewa energetycznie kapela z gitarami. "Byłem na prawym brzegu Wisły", mówi autor tego zdjęcia. I tak jak dzisiaj słucha się płyt winylowych, z tym namaszczeniem i uwielbieniem niemal, mimo kiepskiej jakości, tak warto czasami patrzeć na obraz prezentowany przez kogoś. Nie tylko w kategoriach poprawności i przydatności czysto reklamowej, ale na utwór pod względem estetycznym, czyli budzącym emocje. Ta impresja zatytułowana "pani z psem" mówi o tęsknocie, niespełnionej miłości, samotności (to z Czechowa - jak podpowiada autor), ale też o szarej strefie naszego życia codziennego (to moja interpretacja). Nie ma potrzeby fotografowania pięknych spektakli. Jest potrzeba myślenia. Także za pomocą aparatu fotograficznego. Jaki by on nie był. | 2008-04-28 18:00:00 2008-04-29 01:59:59 |
 Iskierka | smokojad (6508) 2008-04-25 11:01:11 Iskierko. Prosisz o uzasadnienie ocen. Ja spróbuję napisać tu małą krytykę 1. Kadr --> Patrzę na kadr zawsze pod kontem tego, czy w danym momencie autor mógł zrobić kilkadziesiąt podobnych, czy jednak ten co wybrał jest wyjątkowy i ładnie poukładany. Ten kadr wydaje mi się być kadrem takim sobie, takim, jakich można zrobić kilkadziesiąt. 2. Historia ---> Historię tu widzę taką. Idę do lasu zabiorę aparat, a nóż coś ciekawego mi się przytrafi. I nic w takim podejściu złego nie ma. Ale jeśli się ze spaceru nie przynosi najciekawszych zdjęć, to można ich po prostu nie publikować. Gdyby nie twoje sporo grono adoratorów, tego zdjęcia prawdopodobnie byś nie wystawiła. 3. Światło. Światło świeciło i na tym koniec 4. Temat las --> Temat trudny przede wszystkim od strony ekspozycji. Konary wyszły czarne, raz, że balans bieli jest źle ustawiony, dwa, że trudno wszystkie tony wydobyć przy pełnym słońcu, mało kto z pejzażystów to robi, nie zawuażyłaś ? A jeśli nawet, to jest metoda HDR, można z jednego zdjęcia w formacie "RAW" wywołać trzy i wydobyć i szczegóły i nieprześwietlić nieba. Pozdrawiam | 2008-04-28 02:00:00 2008-04-28 09:59:59 |
 jana | keramodnor (20132)  2008-04-22 03:48:53To widać, kiedy centralny kadr jest świadomym wyborem fotografującego (uspokojenie kadru, zmniejszenie jego dynamiki), a kiedy jest to efekt nieświadomego umieszczania małej twarzy cioci w centrum kadru (z obciętymi stopami i uwiecznieniem połowy sufitu). Kompozycja, po odcięciu prawej, jasnej części, staje się poprawna. | 2008-04-27 02:00:00 2008-04-27 09:59:59 |
 zoola | falko (19374) 2008-04-22 22:56:52 to jest najlepsze z najlepszych. prostota, prawda, oczywistość. takie zdjęcia bronią się zawsze. tutaj dodatkowa adwokatura zbędna. w fajerwerkach nic nie znaczacych prezentacji ta jawi się jako arcydzieło. tak prosta forma przekazu, a jednocześnie taka wielkość przekazu. z szacunkiem. | 2008-04-26 18:00:00 2008-04-27 01:59:59 |
 Kamilla | Iness (23818) 2008-04-23 09:18:04 Zacznijmy od jakości technicznej. Kompresja do 87 KB poprawiona wyostrzeniem spowodowała widoczne na monitorze CRT poszarpania pikseli (pikseloza) i utratę wszelkich szczegółów zarówno w świetle jak i cieniach. Konwersja do B&W bardzo słabych lotów - brakuje kontrastu, rozpiętości tonów szarości przez co całość jest płaska i robi wrażenie zamglonej. Kompozycja - ani kwadrat ani zdecydowany prostokąt też nie za dobra. W kadrze jest zdecydowanie za ścisło, a takie wrażenie potęgowane jest dodatkowo za dużą głębią ostrości. Nawiązując do tytułu "Król osiedla marzy" zapytam - gdzie to osiedle lub tylko jego drobny kontekst mieści się Twoim zdaniem w tak ścisłym kadrze? Wzorem do podglądania w temacie bezdomnych kotów pokazanych w ich środowisku, w większym kontekście miejskiej przestrzeni jest wallson i jego seria "Zerkacz". Serdecznie polecam! A podsumowując: fotka nie spełnia nawet minimalnych wymagań technicznych - nawet jeśli po odpowiedniej obróbce mogłaby być poprawna kompozycyjnie, technicznie czy tonalnie to w zaprezentowanej wersji imho nic jej nie uchroni od moderacji. | 2008-04-26 10:00:00 2008-04-26 17:59:59 |
 nowy | naga (1539) 2008-04-24 10:40:37 siłą tej fotografii są smaczki i ich spójność - albo inaczej, użyte środki przekazu, które doskonale przekaz wspierają. prowadzenie wzroku mocną symetrią - pan w centrum, jego głowa w (bardzo mocnym) znikającym punkcie, strzałka, która dodatkowo kieruje spojrzenie w owo centrum. na co wszystko jest jeszcze napis - centrum. w tym momencie - dla odmiany - patrzenie widza przełamane jest strzałkami w prawo i lewo. wracamy zatem do głównej postaci i widzimy, że pan ma dla siebie cały jeden pas ruchu. reszta codzienności toczy się naokoło - z prawej i lewej i w te kierunki sobie mogą wszyscy inni podążać. dla pan jest centrum. zatem modela umieszczenie w kadrze jest wyraźnie uprzywilejowane. jego obojętna mina i postawa nonszalancka wskazuje i, że pan jest swego uprzywilejowania świadom, i, że ma to lekko w upie. a może nie i po prostu dobrze gra? przekaz jest zatem mocny, acz niejednoznaczny. taka, jak tu, spójność w środkach przekazu przy otwarciu treści na widza interpretacje to cecha najlepszych fotografii. /s, a może nikt nie ma ochoty na głupie uwagi, które po owym opisaniu treści nieuchronnie nastąpią?/ | 2008-04-25 18:00:00 2008-04-26 01:59:59 |
 shawrus | marconi (40198) 2008-04-22 21:08:32 shawrus - widzę, że jesteś kolejną osobą, która uważa swój aparat za produkt absolutnie idealny. Takich aparatów jeszcze jednak nikt nie wyprodukował i chyba nieprędko wyprodukuje. Surówka z matrycy to zimny cyfrowy twór, zbieranina elektrycznych impulsów pomieszana za pomocą informatycznych algorytmów. Odpowiedni retusz w cyfrowej ciemni tworzy z tego bezdusznego zbioru pikseli fotografię. Nie wypieraj się obróbki cyfrowej, bo tracisz niepowtarzalną okazję bycia twórcą. Chciałbym Ciebie zapytać, czy aby na pewno scena, która pokazujesz tak wyglądała jak na prezentowanym obrazie? Czy kolory nie były głębsze a światło bardziej wyraziste? Czy kontury detali nie były ostrzejsze? Wiele można zmienić w fotografii retuszując ją cyfrowo (także zepsuć). Mając jednak dobry materiał zarejestrowany na matrycy, można odtworzyć przy pomocy narzędzi retuszerskich ten obraz jaki zarejestrowało nasze oko i umysł. Przy odrobinie szczęścia, przy dużym nakładzie pracy można stworzyć małe dzieło sztuki. | 2008-04-25 10:00:00 2008-04-25 17:59:59 |
 Manu75 | adalbert (3777) 2007-11-23 13:31:09 Kobiety zawsze piękne są. Nawet z fajką. Takie panopticum powinno być im publikowane jako ostrzeżenie, że nie zawsze mają najlepszy dzień. Skromność tego zdjęcia idzie w parze z jego rubasznością i dowcipem. Myślę, że dziewczyna wiedziała ,że jest fotografowana, a mimo to popozowała do zdjęcia z lekkością i gracją. Jej niewystudiowana gracja mówi nam o kobietach więcej niż niejeden artykół w tzw prasie kobiecej. Ona sama jest fajna i traktuje nas z przymróżeniem oka, natomiast miejsce jest drugorzędne, choć zlokalizowanie w drzwiach wagonu drugiej klasy PKP kojarzy mi się z bluesem M. Mielczarek pt. Na dworcu PKP. Kto nie zna niech posłucha. | 2008-04-25 02:00:00 2008-04-25 09:59:59 |
 falko | adalbert (3777) 2008-04-18 22:33:01 Zastosowałeś zderzenie dwóch sposobów pojmowania sztuki. Z jednej strony wykorzystałeś klasyczną manierę stosowaną we wszystkich pomnikach peerelu, a z drugiej chłodne wizje architektury z przełomu a raczej końca wieku XX.Dzięki temu zderzeniu wyostrzone są różnice w stylach : w warstwie formalnej, stosowanych środków wyrazu, obszarach poszukiwań. Dekadę temu artyści kombinowali takie zestawienia, które Ty okiem fotografa zamknąłeś w anegdocie o skrzynce pocztowej. I to jest piękne w fotografice. Jedni się mordowali, a inni zbierają tego owoce. | 2008-04-24 10:00:00 2008-04-24 17:59:59 |
 LiliMartinez | snupolek (2234) 2008-04-03 18:03:35 Zdjęcie super bo psuje konwenanse przedstawienia liścia na wielu plakatach jako symbolu "ekologii" a tu, mało ekologicznie. Ale to dobrze,że psuje, bo wywołuje kontrowersję i zmusza do własnej interpretacji. Osobiście ciął by do popiersia,wówczas doszedł by jeszcze jeden niewiadomy element - płeć modela liścia | 2008-04-24 02:00:00 2008-04-24 09:59:59 |
 sonkacs | keramodnor (20132) 2008-04-17 00:28:42 Niestety, nieostrość nie jest uzasadniona - nie mam tu oczywiście na myśli miękkiej ostrości, tylko już bokeh i to tam, gdzie powinno być ostro. Bardzo słaby bokeh, czyli nieostrości nie urzekają swym pięknem. W czasach fotografii analogowej, ale coraz częściej i ostatnio, fotografujący i widzowie zwracają uwagę nie tylko na pozytywny odwzorowania ostrości, ale też na czar nieostrych fragmentów obrazu. Bokeh może być ładny (zazwyczaj w lepszych obiektywach), a może być taki jak tu - gryzący w oczy. Obraz jest bardzo mały, można przysyłać o wiele większe - dłuższy bok 910 pikseli w wersji standard. Już do 800 pikseli zazwyczaj nikt się nie domaga większych jpg’ów. Na bardzo małe zdjęcia może sobie pozwolić user, który jest bardzo dobrym fotografem i obawia się kradzieży zdjęć (np. zawodowy fotograf z jednej z największych w Polsce gazet ) Banalne i nie wykracza poza zwyczajność tysięcy podobnych. Jedyne co przychodzi do głowy, to tekst . Niestety, ale merytorycznie, temat słabych pocztówek jest już zgrany na Obiektywni.pl Słaba jakość. Niestety, ale jakość zdjęcia nie jest wystarczająca, aby zostało zaprezentowane w galerii fotograficznej. Zwróć większą uwagę na proces przygotowywania zdjęcia do pokazania go na forum publicznym. Oczywiście przyroda jest piękna. | 2008-04-23 18:00:00 2008-04-24 01:59:59 |
 pacak82 | Andres (27914) 2008-04-20 22:32:07 @pablo1 właśnie zachowajmy umiar i nie przeceniajmy bardzo słabych zdjęć. To jest portal fotograficzny a nie przedszkole, żeby głaskać po główce. Ocena -1 jest tak sama jak każda inna więc nie widzę powodu żeby jej nie używać. Ale wróćmy do prezentowanego zdjęcia. Zacznijmy od rozmiaru... Zdjęcie może mieć rozmiar 900pix (a ma 570) i myślę że warto pokazać większe zamiast rozmiaru pocztówki. Kadrowo kuleje, temat pokazany bardzo niestarannie a czarę goryczy przelewają nieusunięte brudy na matrycy widoczne na tym zdjęciu. | 2008-04-22 18:00:00 2008-04-23 01:59:59 |
 Pawel_Bajew | gaelicus (957) 2008-04-19 23:31:35 Przepis jest na pozor prosty-"na skrzyzowaniu" drzwi z szybami ustawic dwie osoby (moze nawet siebie...) tak, by twarze byly w tych szybach widoczne na zasadzie podwojnego portretu. Dodac interesujaca tonacje mono, byc moze nalozyc lekka fakture (jesli to faktura "luszczy sie" na drzwiach) i danie gotowe. Autor jest specjalista w swoim fachu. Ale to, moim zdaniem, jest jego danie popisowe. Bo mimo rozpoznawalnych po pierwszym skosztowaniu charakterystycznych skladnikow pojawia sie nowy, niepokojacy smak... To doznanie samotnosci i alienacji we wlasnych czterech scianach. To brak porozumienia z osoba, ktora powinna rozumiec. To strach przed cisza, ktora nagle zapada, gdy wszystko zostalo powiedziane. To obawa przed odejsciem... milosci? "Ciche dni" to tytul nadany przez autora. Ciche dni niosa strach, bol, gniew i zal. Czasami wstyd...Od tych uczuc nikt nie jest wolny, ich smak kazdy z nas musi predzej czy pozniej poznac...i kazdy chcialby jak najpredzej sie tego smaku pozbyc. Autor, jak zwykle operujac na granicy groteski ukazal moim zdaniem w sposob doskonale wywazony, bo z przymruzeniem oka, obraz zagmatwanych uczuc. Nie ma tu doslownosci, nie ma twarzy przejetych groza, czy przepelnionych lzami oczu. Nie ma tez, na szczescie, potluczonych talerzy ani podartych fotografii. Jest tylko dwoje ludzi, kobieta i mezczyzna, kryjacy sie za drzwiami, w oddzielnych pomieszczeniach. Ale...zerkaja zza tych szyb, byc moze z niesmiala nadzieja na jakas szanse porozumienia, zlamania milczenia, zamkniecia rozdzialu "cichych dni". Co prawda, za zadna cene sie nie przyznaja do tego zerkania i tej nadziei...ale wciaz zerkaja. To znaczy, ze byc moze bedzie dobrze;"ciche dni" mina, powroci porozumienie, a moze nawet znow rozkwitnie namietnosc? No coz. Ostatecznie, jestesmy tylko ludzmi. .. Ja osobiscie dziekuje autorowi za to smakowite danie, ktore pozwolilo mi nieco inaczej spojrzec na kwestie relacji interpersonalnych;) | 2008-04-21 18:00:00 2008-04-22 01:59:59 |
 basiasa | falko (19374) 2008-04-15 01:31:05 Tak delikatnie zaakcentowana prawdziwa natura kobiety. Skryta w cieniu, dyskretnie dekonspirowana promieniami światła, ni stąd ni zowąd przyodziewa rękawice bokserskie. I autor(ka) każe od razu mówić o niej :wojowniczka. No, ale z czym to dziewczę ma wojować? Z szowinistycznymi męskimi świniami? Wstrętnym seksistowskim szefem? A może z rywalkami płci tej samej, które tylko czekają na blamaż i porażkę? Tyle odnośnie treści. Estetycznie robi fotografia na mnie wrażenie. Ładna jest. | 2008-04-21 02:00:00 2008-04-21 09:59:59 |
 sucharek | MADNESS (41375) 2008-04-18 06:13:23 Nie do końca udana zabawa programem graficznym - poprzez sepię które nie została przez Ciebie odpowiednio dopracowana wszystko jest strasznie zmiękczone i bezpłciowe - droga jest praktycznie jasną plamą i strasznie przyciąga mój wzrok, a to na pewno nie miało być głównym tematem, brak kontrastów, cieni i półcieni - wydaje się że ta obróbka miała uratować zdjęcie maskując nie dociągnięcia uzyskane w zdjęciu kolorowym związane z oświetleniem, jeżeli tak ? to nie udało się - przyznam się że sam kadr całkiem ciekawy odciąłbym tylko troszkę dołu i przed zrobieniem tego ujęcia pozbyłbym się tego wózka mimo wszystko - warto byłoby ożywić to zdjęcie przechodniem - to moje zdanie co do zdjęcia nie chciałbym cię tą krytyką zrazić - pozdrawiam | 2008-04-20 02:00:00 2008-04-20 09:59:59 |
 sonkacs | gregsk (19932) 2008-04-17 10:51:00 Witam Tytuł wskazuje miejsce, ale może być to gdziekolwiek nad morzem. Nie ma to jednak większego znaczenia. W fotografii liczy się pomysł, ale żeby pomysł właściwie zrealizować trzeba trochę popracować nad ujęciem tematu (kadr, kompozycja, naświetlenie, itp.). Powyższe zdjęcie przedstawia kawałek wybrzeża (polskiego jak mniemam). Temat obfotogafowany na różne sposoby, więc wbrew pozorom wcale nie taki łatwy. Byłoby o wiele lepiej gdyby statek był ostrzejszy a horyzont prosty (w tym konkretnym przypadku) nie mówiąc o jakości (kompresja). Jednakże ciekawiej byłoby gdybyś autorze bardziej pomyślał nad kadrem (choćby bliżej, tak bez trójkąta plaży i "walających się" tam przypadkowych cieni). Teraz niestety sprawia wrażenie przypadkowego strzału, nad którym nie ma się co zbytnio rozwodzić. Słabe i tyle. | 2008-04-19 18:00:00 2008-04-20 01:59:59 |
 kazek | fixu (1162) 2008-04-16 22:54:00 Niestety bardzo przeciętne zdjęcie. Nie twierdzę, że jest brzydkie...ale do tej galerii to trochę za mało. Technicznie ok, nie ma przepaleń, balans kolorów w porządku..itp.. Jednak sama kompozycja nieudana - pstrokate tło przeszkadza w odbiorze....chyba lepiej byłoby zrobić zdjęcie pojedynczej gałązki (kwiatka?) na tle niebieskiego nieba. Ewentualnie zastosowanie odpowiedniej przysłony lub obróbka w programie graficznym w celu mocnego rozmycia tła mogłaby pomóc....chociaż myślę, że w tym przypadku i tak niewiele by to dało (ponieważ tło jest w tych samych barwach co pierwszy plan). Dalej co do kompozycji: postaraj się "ułożyć" gałązkę w obiektywie w ciekawszy sposób...może niech jeden jej koniec zbiega do któregoś rogu zdjęcia..? Zadbaj aby najważniejszy szczegół (kwiatek na którym skupi się ostrość. lub po prostu największy z nich) znalazł się w tzw. "silnym punkcie" kadru. Życzę powodzenia...:) | 2008-04-19 10:00:00 2008-04-19 17:59:59 |
 pepeq | pepeq (9472) 2006-10-11 08:35:32 Bzdura. W Historii fotografi były takie okresy gdzie były modne tytuły i każda fotografia publikowana musiała być nim opatrzona (co wielu fotografów wprowadzało zakłopotanie bo najczęściej obraz sam mówi za siebie i niepotrzebne są tu drogowskazy) i były takie okresy gdzie nie było konieczności nadawania tytułów. Dla mnie tytuły są marginalną sprawą i ocenianie ich w proporcjach 50% za zdjęcie, 50% za tytuł jest nieporozumieniem. Jeżeli powiem Ci, że pająk ma fobię przed półnagimi kobietami czy to coś zmieni? ps. możesz sobie podstawić dowolny tytuł a jak masz ochotę to i "stan zagrożenia".. | 2008-04-19 02:00:00 2008-04-19 09:59:59 |
 lagado | PoulN (12996) 2008-04-15 09:10:55 1. Centralny kadr musi mieć solidne uzasadnienie - Tutaj go nie ma 2. Światło wyszło płasko i zamiast podkreślać walory całości - psuje odbiór 3. Black Background w tym przypadku również MZ nie ma uzasadnienia, z czarnym tłem nie gra ani ubiór, ani kolor włosów modelki. 4. W fotografiach tego typu bardzo ważną rzeczą jest ostrość i głębia ostrości - której Tutaj nie ma 5. Poza i mina modelki nic nie wnosi do całości, jest to bardzo ważny element, który powinnien "grać" z całością i pełnić główną rolę w odbiorze zdjęcia. Światło spowodowało iż modelka "straciła" prawą rękę :( Pozatym stoii patrząc się w dół, którego na zdjęciu nie ma, bo jest ucięte do bioder. To tyle,... mam nadzie, że choć trochę krytyka będzie uzasadniona, bo na tego Typu nie-zabardzo się znam ;) | 2008-04-18 10:00:00 2008-04-18 17:59:59 |
 wienczyslaw | gaelicus (957) 2008-04-15 19:04:56 To rzeczywiscie piekna fotografia, na wielu plaszczyznach. Nieczesto udaje sie fotografii dzieciecej wyjsc poza banal i klisze stymulowane przeswiadczeniem, ze oto wystarczy pokazac sliczna, niewinna dziecieca buzie i zdjecie samo sie "sprzeda"-bo przeciez jest w nas, doroslych ludziach, tkliwosc i opiekunczosc wobec dzieci.Przewaznie... Ale te uczucia czesto zwodza na manowce, zarowno fotografujacych dzieci, jak i odbiorcow ich fotografii. Mnoza sie klony i wersje tych samych ujec, tych samych grymasow, identycznych kadrow... W tym przypadku jest inaczej. Fotografia nasuwa na mysl kilka chwil po narodzinach, kiedy to tytulowy nowy czlowiek jest juz w tym jakze nieprzyjaznym swiecie, wyrwany silami natury z bezpiecznego i znanego dobrze oceanu pod sercem matki. Jest to inny swiat, w ktorym trzeba bedzie walczyc od samego poczatku... Na szczescie ramiona matki sa okretem, ktory jeszcze przez kilka lat bedzie unosil nowego czlowieka i pomagal mu w nauce plywania. Zdjecie ilustruje bez slow zapewnienie, ze tak wlasnie bedzie, bo wydaje sie, ze zadne slowa nie oddadza znaczenia tej jednej, najwazniejszej chwili, tuz po narodzinach. Za to brawa dla autora po raz pierwszy. Druga istotna sprawa jest kobiecosc. To takze temat, w ktorym, zdawac by sie moglo, niewiele nowego mozna odkryc w sztuce, w fotografii-bo to jeden z tematow najbardziej eksploatowanych. Jednak widzimy tu atrybut kobiecosci, ktory nie jest tutaj wyznacznikiem seksualnosci sensu stricte, ktory nie kojarzy sie jednoznacznie z tym, o czym mysli zazwyczaj przecietny mezczyzna patrzac na naga kobiete (mysli chcac nie chcac;). Tutaj piers istnieje tylko i wylacznie dla "malego czlowieka", tylko dla niego istniala od poczatku wszelkiej rzeczy;wszelka dyskusja jest zbedna, bowiem przez pewien jeszcze czas to on, nowy czlowiek, bedzie mial wylacznosc. I tu -kolejne brawa dla autora za to, ze w sposob prosty, dosadny moze, ale jednoczesnie-piekny, pokazal kobiecosc taka, o jakiej czesto sie zapomina, a jaka wpisana jest w nasz ludzki los przeciez. Calosc podana jest w interesujacej, "szorstkiej" tonacji, ktora mi osobiscie przywodzi na mysl swiatlo szpitalnych jarzeniowek, ale tym razem, to skojarzenie musi wywolywac cieple uczucie w sercu. Oczywiscie, purysci i zwolennicy fotograficznej, a raczej-technicznej perfekcji, doszukac by sie mogli bledow czy tez moze lepiej powiedziec-niedociagniec, w oswietleniu, operowaniu ostroscia... Mnie to jednak nie gryzie, zwazywszy na owa "szorstkosc" sytuacji. Ale to juz ich problem, ze nie potrafia dobrze plywac... | 2008-04-18 02:00:00 2008-04-18 09:59:59 |
 hiras | sith_pas (3693) 2008-04-14 22:49:58 przepalenia i niedoswietlenia to cechy obrazu. jezeli sa stosowane nierozmyslnie to sa traktowane jako wady. ale jezeli umie sie nad nimi panowac, to traktuje sie je jako elementy. dla poczatkujacego fotografa przepalenia i niedoswietlenia powinny byc wadami. po to zeby nauczyc sie ich stosowac. na poczatku wazne jest by dobrze budowac kadry, panowac nad swiatlem, ostroscia. programy graficzne to rzecz drugorzedna. szczegolnie jezeli uzywane sa do drobnej korekty fotografii. fotografika to juz inna rzecz. a i to nie jest wcale takie latwe. ukierunkuj sie na cos konkretnego i doskonalenie swojego warsztatu oprzyj na jakims dobrym zrodle wiedzy (ksiazka, forum, strony internetowe, cokolwiek...) i co wazne - nie poddawaj sie, nie zalamuj sie i krzyw sie kiedy slowa krytyki beda gorzkie. wiele osob tego doswiadczylo. pozdrawiam, zycze powodzenia i sukcesow. | 2008-04-17 18:00:00 2008-04-18 01:59:59 |
 anikout | Trurl (2483) 2008-04-14 01:41:21 Jak wpadający w ucho wojskowy marsz ma sprawiać, że nogi same zaczynają się poruszać w butach, tak tutaj serce ma zwiększyć częstość skurczów, poruszone wpadającym w oko zestawem symboli. I tak na przykład okryta jaskrawo czerwonym płaszczem półnaga dziewczyna, pochylająca się nad porzuconym misiem może na przykład symbolizować utracone dzieciństwo (raz, dwa, raz, dwa: buciory grzmią w takt marsza). Wklejone w stylizowane na malarskie tło ptaszki ze stocka, w smugach światła, uzupełniają mającą chwytającą za gardło całość. Oto rozrywający bębenki finał na blachach, ostatecznie demolujący orkiestrę. | 2008-04-16 18:00:00 2008-04-17 01:59:59 |
 kalua | skimi (8620) 2008-04-13 14:23:29 sound - napiszę Ci co tu widzę wybitnego i dlaczego dla mnie to nie jest fotografia pospolita :) Od uciążliwych swą nudnością ujęć alei i ścieżek w lesie tę fotografię odróżniają dwa ciekawe elementy: pierwszym jest napór skosów po lewej kontynuowany jakoś po prawej, drugim wychylenie się drzew w głębi po prawej. Element pierwszy łamie sielskie przyzwyczajenie i wprowadza ciekawą dawkę niepokoju, ścisku i napięcia, element drugi wnosi mnóstwo dynamiki, ścieżka staje się wnętrzem wirującego tunelu, jest mocno odrealniona (co holga jeszcze jakoś pogłębia). Całość zyskuje więc zupełnie 'nie klasyczne' znaczenia i emocje dla tego typu prac, przez co oczywiście jest ciekawa i oryginalna. Choć nie wiem czy 6-ciolatek to zrozumie ;) | 2008-04-16 10:00:00 2008-04-16 17:59:59 |
 falko | adalbert (3777) 2008-04-12 16:36:54 tylko mieszkańcy Zielonej Góry mogą zrozumieć ukryte znaczenie tytułu. Wiele lat temu z powodzeniem ezystował tam pub o tej nazwie. Na jego szyldzie zaprojektowanym przez spirytus movens wielu miejskich przedsięwzięć czyli przez Jerzego Nowaka, była postać kobiety, która szła z głową pod pachą, a wcale nie ćwiczyła w siłowni ( arbuzy pod pachami ). Dawno nie byłem w ZG i nie wiem czy ta knajpa istnieje, ale widzę że temat jest Tobie znany i inspirujący. Na zdjęciu są hokery przy barze, czyli knajpa i obraz z tyłu na którym kobieta jest bez głowy ( czytaj : cicha kobieta). Jak fajnie, że mnie pierwszemu udało się odcyfrować zagadkę w tytule, ale zdjęcie jest ciekawe nawet bez tajemnicy. Jego wertykalność uderza błyskiem politury, a przecież dotychczas publikowałeś głównie zdjęcie kwadratowe. Błysk butelki i politury kontrastuje z resztą i być może spodziewajmy się nowej seri. | 2008-04-16 02:00:00 2008-04-16 09:59:59 |
 moniczka | tt73 (258) 2008-04-10 14:12:39 dla mnie to zdjęcie jest piękne! zachwyciło mnie od pierwszego wejrzenia tak całkiem po prostu i bez głębszej analizy przyczyn tego zachwytu ... nie jestem fotografem patrzę na obraz jak zwykły konsument zdjęcie gada do mnie zdecydowanie pozytywnie (chociaż nie mam osobistego stosunku do dziecka) widzę miękko pokazaną czułość tak zwany "ciasny kadr" sprawia na mnie wrażenie przytulności i ciepła kontakt wzrokowy między matką a dzieckiem - bezcenny! i ten kosmyk włosów ... niesforny, swobodny i przez to taki ... "domowy" ... Szanowna Autorko! ja, Postronny Widz gratuluję Ci znakomitego (moim skromnym zdaniem) zdjęcia nie wstydzę sie emocji, jakie we mnie wzbudza są pozytywne i przyjemnie "mrowią" - lubię takie! zwiedziłam Twoje PF i wiem że ten obraz nie jest sentymentalnym "albumowym pstrykiem" ani w żadnym razie "kolejnym zdjęciem kolejnej dzidzi" sięgając po aparat dobrze wiesz jaki efekt chcesz osiągnąć nie jesteś egzaltowaną (!!!) matką biegającą jak szalona z aparatem i pstrykająca miliardy słodziutkich zdjęć! pozdrawiam :o) | 2008-04-15 02:00:00 2008-04-15 09:59:59 |
 alutka | falko (19374) 2007-11-03 15:40:19 białe tło wlewa się do wnętrza i dzieli przestrzeń fotografii. zdjęcie robi się dzięki temu finezyjne i lekkie. ziarno jest jak najbardziej pożądane. podkreśla fotograficzny charakter abstrakcji. polecam oglądanie na pełnym ekranie. kolejny krok Alutki w kierunku fotografii artystycznej. konsekwentne poszukiwania autorki, Jej wrażliwość plastyczna, godna uwagi estetyka, pozwala zaliczyć autorkę do grona najciekawszych autorów na tym portalu. czy ktoś uważa, że przesadzam? | 2008-04-14 18:00:00 2008-04-15 01:59:59 |
 falko | adalbert (3777) 2008-02-27 21:19:37 Skanowany negatyw przypomina , że nie raz trudno znależć przy obróbce to uczucie i wrażenie, które towarzyszyło nam w trakcie wykonywania ujęcia . Tutaj chyba jest odwrotnie - kapitalna obróbka w programie graficznym spowodowała,że uczestniczymy w czymś więcej niż zwykłe zdjęcie miłego miejsca. Mamy za to impresję towarzyszącą twórcy tego zdjęcia, któremu udalo się przenieść ją do komputera i własciwie zobrazować. | 2008-04-14 10:00:00 2008-04-14 17:59:59 |
 anzel | Mordecai (30691) 2008-04-08 19:09:22 jako uzupelnienie do kometarza - żeby nie było watpliwości: przypomnialam tamto stare zdjęcie setiego, nie po to, żeby cokolwiek udowadniać (zwłaszcza wyższość nad - skadinad dyskusyjną), ale dlatego, że zdaje mi się, że z porównania dwóch podejść nie tylko autor, ale i inni oglądajacy, mogą wiele wynieść czesto w KK i komentarzach czyta sie sugestie typu "przytnij, zwiększ kontrast, nąstępnym razem... " itp., jednak ich przydatność jest weryfikowane dopiero w wyniku próby ich zastosowania jeśli natomiast mamy okazję bezpośrednio porównać wyniki dwóch różnych podejść, możemy od razu zobaczyć "co by było gdyby" i wyciągnać własne wnioski (według osobistego gustu i umiejętności) :-) mój subiektywny ;-) wniosek jest taki: ocieplić kolory, usunąć niebiesko-fioletowy zafarb, nieco zwiekszyć kontrast - ale z umiarem :-) | 2008-04-13 18:00:00 2008-04-14 01:59:59 |
 wallson | kaja_ (14075) 2008-04-10 01:06:09 zatrzymujac sie na chwilke nad takim portretem zatrzymujemy sie tak naprawde nad pewna historia. prawdziwa, bezposrednia. a przede wszystkim przy czlowieku. mijamy przeciez co dzien setki podobnych, zwyczajnych, szarych ludzi na ulicach.. i tak naprawde nic nas nie obchodza, mijamy ich obojetnie, a czesto nawet z pogarda.. tymczasem, tak jak ten mezczyzna na zdjeciu, kazdy z nich ma swoja opowiesc, usmiech, przeszlosc, madrosc.. takie fotografie uswiadamiaja jak wiele piekna moze znajdowac sie w ludziach wokol nas. na jak wiele uwagi i szacunku zasluguja.. | 2008-04-13 02:00:00 2008-04-13 09:59:59 |
 albert | gaelicus (957) 2008-04-10 12:22:25 To zdjecie musi budzic usmiech na twarzy. Dziecko "zaladowane" do taczki + pies= esencja beztroskiego dziecinstwa, kiedy to niewazne sa ubrudzone ubrania, rece, zarazki, wirusy i podrapane kolana. Sytuacja jest dosyc prosta, mozna nawet zgodzic sie, ze "rzemieslnicza"-ale czy musi to byc okreslenie pejoratywne? Moim zdaniem-wrecz przeciwnie. Wiadomo, ze najlepszym towarzyszem dzieciecych zabaw jest wierny pies, ktory tutaj ewidentnie czuwa nad sytuacja...wiadomo tez, ze na wsi nie ma fajniejszej rozrywki, niz przejazdzka taczka, wozem, furmanka...a pozniej zabawa " w chowanego" w stodole i wyscigi poprzez podworkowe kaluze. I nawet jesli czasem cos pojdzie nie tak-podrapane kolano zaboli, tata nie zgodzi sie przewiezc taczka przez najwieksze kaluze, a pies nie bedzie chcial przyniesc patyka-to i tak beda to najszczesliwsze chwile w zyciu malego Odkrywcy Swiata. Autor tej fotografii ukazuje taki wlasnie fragment dziecinstwa, do ktorego kazdy z nas byc moze podswiadomie teskni. I nawet jesli fotografia jest pozowana, to jakie ma to znaczenie? Przeciez, sami doswiadczalismy takich momentow, nie tak dawno temu...Pamietamy dobrze, zapach mokrych desek we wrotach stodoly, i psiego futra na deszczu. Czy to nie zdarzylo sie wczoraj?Nie?A tak zywe sa te wspomnienia, ze wydawac by sie moglo... Od strony technicznej-to zdjecie ma tak surowy, naturalny charakter, ze przybliza przedstawione faktury niemal dotykalnie. Gladka skora buzi dziecka, miekka, splatana siersc psa, pobieznie oheblowane deski, chlodna metalicznosc taczki, grzaska ziemia podworka. Wszystko ubrane w naturalne i neutralne swiatlo. Moim zdaniem, taka wlasnie "rustykalnosc" sceny w zestawieniu z rozmaitoscia faktur, jakie na niej wystepuja, to ogromny walor tej fotografii. Nie przeszkadza nawet ucieta przez kadr lapa psa, czy moze zbyt ostry drugi plan. Wrecz przeciwnie-calosc wyglada niczym scena, podejrzana przez male, waskie okienko w spizarni domu. Okienko, przez ktore ktos przypadkiem zerknal, przyszedlszy po cos potrzebnego w kuchni, by sprawdzic, czy wszystko gra w dzieciecym swiecie na zewnatrz. Nie ma powodow do obaw-wszystko gra. | 2008-04-12 18:00:00 2008-04-13 01:59:59 |
 joanna_ga | TMS (4041) 2008-04-06 23:31:56 ciekawe miejsce i fajny pomysł, ale nieco niedopracowane, tzn. kadr nieco leci, poza tym dałbym ciaśniejszy, bez krzaków z lewej i starałbym się obniżyć perspektywę ile to tylko możliwe by schować odległy brzeg (nie wiem czy udałoby się) i ekspozycję na -0,3 a nawet -0,7 by podciągnąć kontrast nieba, tyle drobnych sugestii jak ja to widzę ;) | 2008-04-12 02:00:00 2008-04-12 09:59:59 |
 gocanna | keda (16327) 2008-04-07 09:00:06 troche nie bardzo rozumiem, w pierwszej chwili widze znaczek (300x450px) i mysle sobei ze chcialas zaoszczedzic miejsca ale zdjecia ma ponad 170kb zatme to odpada. koniecznie trzeba zrobic wieksza wersja, aby bylo cos widac (w PS jest cos takeigo Save for Web i tam mozna podac ze zdjecia ma miec 210kb i algorytm sam dobierze najlepsza kompresje) oczywiscie wczesniej trzeba wybrac rozmiar (jak najwiekszy) pamietaj ze 17-19 cali to juz standard a duze grono ludzi "bioracych udzial" w galeriach internetowych posiada wieksze monitory 21, 24 cale -> zatem ogladanie takiej wielkosci sprawia duze trudnosci lepiej wstawiac rzadziej a mocno wyselekcjonowane zdjecia, ktore zrobia wrazenie na obiektywnych i dzieki temu nazbierasz duzzo punktow czyli powiekszysz swoja przestrzen na kolejne dobre zdjecia... wydaje sie ze ladny kadr a dobrym pierwszym planem, i pieknymi warunkami na II-gim lecz po tak malym zdjeciu cokolwiek powiedziec na pewno warto poprawic | 2008-04-11 18:00:00 2008-04-12 01:59:59 |
 jasija | alutka (10958) 2007-10-14 13:47:53 autor pokusił się wystawić to zdjęcie bo jak mniemam tytuł" ciężka praca " jak najbardziej pasuje do tych "betonowych monumentów "powtórzę tu za przedmówcą sformułowanie. Taczka jako atrybut każdego dobrego murarza bądź jego pomocnika na co wskazuje wiek ciężko pracującego , wspaniale wpisuje się w budowlany klimat fotografii. Jeśli pokusić się o ocenę techniczną zdjęcia to trzeba stwierdzić że brakuje mu ostrości. pomimo pewnych albumowych znamion ,zdjęcie należy pochwalić za klimat który odpowiada tytułowi a betonowe słupy w niczym tu nie przeszkadzają :) | 2008-04-10 10:00:00 2008-04-10 17:59:59 |
 zoom | NBA (1337) 2008-04-08 17:16:10 Zacznijmy od tego, że nie jest to fotografia w stricte tego słowa znaczeniu, mówiąc wprost nie widzę tutaj wypadkowej wielkiej trójcy Petersona, który mówi o czasie otwarcia migawki, wielkości przesłony i materiale światłoczułym - matrycy bądź filmu. Dla mnie to obraz wygenerowany na ekranie komputera bez udziału tego czegoś, czym jest aparat fotograficzny (jakikolwiek), nie jest więc to zdjęcie, a skoro nie jest, nie powinno być tak oceniane... Może do galerii form wirtualnych, ale na pewno nie tutaj... | 2008-04-10 02:00:00 2008-04-10 09:59:59 |
 tkucofaj | naga (1539) 2008-02-28 14:24:07 dwa proste sposoby poprawienia tego zdjęcia przez wykadrowanie dołu: albo w ogóle bez ogrodzenia (odważne i lepsze, bo ze zdjęcia robi się ciut odrealniona zagadka), albo sposób konserwatywniejszy, tylko z górnym pasem ogrodzenia (dolny wprowadza bałagan). oczywiście trzeba też poprawić kontrast czyli popracować z krzywymi i ostrożnie wyostrzyć. docenić trzeba sensowne użycie długiej ogniskowej, która spłaszczyła perspektywę. warto popracować, bo to ciekawa fotografia i kontrast otwartej przestrzeni i pozamykanych w grobach ciał - alegorii żywotów - jest bardzo nośny znaczeniowo. a i wizualnie jest wrażenie marszu krzyży lub coś w tym stylu. uważam, że nawet z błędami jest to całkiem niezła fota. | 2008-04-09 18:00:00 2008-04-10 01:59:59 |
 keramodnor | skimi (8620) 2008-04-06 20:59:28 Myślałem nad Twoim Nepalem ostatnio :) Doszedłem do wniosku, że bardzo podoba mi się stojąca za nim filozofia fotograficzna - oczywiście tak jak ja ją tu sobie wyobrażam (ciekaw jestem na ile poprawnie ją sobie wyobrażam). Widzę ją tak: - nie mówić, nie wskazywać kierunku a jedynie dostarczać materiału dla widza, surowca do obróbki, bodźca wyzwalającego dalej jakieś reakcje (albo i nie) - nie porządkować świata ukazywanego tylko go rejestrować. Niech widz go porządkuje, poszukuje znaczeń i sensów, wyłuskuje detale, które mogą być jakoś istotne (albo i nie) - nie utrudniać pracy wyobraźni widza przez nadmierną oczywistość czy też czytelność kadru. Raczej ułatwiać tę pracę przez mnożenie niedopowiedzeń i nieczytelności - nie tłumaczyć rzeczywistości, znaczeń złapanych chwil bo nie o nie tutaj chodzi. Obraz jest samodzielny a interpretacje równie dobre, liczy się sztuka (każda jedna sztuka :) Czyli ta seria to taki trening dla widzów, pakiet samodoskonalący, pogłębiający i ułatwiający samopoznanie. Trzeba tylko chcieć tu 'coś' zobaczyć, to 'coś' na pewno się znajdzie (oczywiście zdjęcia się różnią, także stopniem niedopowiedzenia, ale we wszystkich dostrzegam taki pierwiastek). W tym ujęciu też nic nie wiadomo: czy po lewej widać plecy tego po prawej? Czy kamienie są ważniejsze od człowieka? Dokąd i po co prowadzi tunel? Dlaczego pęknięcie na murze załapało się w ten kadr zamykając jakoś, lecz nie całkiem, niespodziewaną pustkę po prawej? Całość wygląda jak opowiadanie tylko nie opowiedziane jeszcze, czeka jak wyzwanie przed widzem. Bardzo ciekawy ten Nepal. Pozdrawiam :) | 2008-04-09 10:00:00 2008-04-09 17:59:59 |
 pestek | wowa (20380) 2008-04-08 09:53:41 Witam! Przesłanie, ważne treści, głębia przemyśleń... Może - nie oceniam, nie komentuję - do mnie nie trafiają. Na pewno jednak nie jest to fotografia, która rejestruje rzeczywistość. To "ustawianka" według zamysłu Autora. No i w takich sytuacjach dobrze jest, a nawet wymaga się, by Autor dbał o szczegóły. Tutaj idea tak zaabsorbowała Twórcę, że kompletnie o detalach zapomniał. Palce pana obcięte, ilość elementów w kadrze aż kłuje w oczy, światło i cienie hulają przypadkowo, to eksponując, to ukrywając dowolne elementy scenografii i fragmenty bohaterów. Chaos. Obróbka, kontrast, szumy - dobrane zapewne celowo - pogłębiają wrażenie bałaganu. W zdjęciach reporterskich, gdzie decyduje chwila, można takie rzeczy wybaczać, a nawet uatrakcyjniają one obraz, sprawiają, że jest wiarygodny. Inscenizacja musi być dopracowana. Pozdrawiam! | 2008-04-09 02:00:00 2008-04-09 09:59:59 |
 auleena | Bernard (17923) 2008-04-05 16:28:18 1. Światło - zapomnij, że masz lampę wbudowaną w aparacie. Wykorzystaj światło naturalne. Okna, balkon, to dobre źródła światła i przy słonecznej pogodzie można z powodzeniem z tego korzystać. Dodatkowy plus w takim przypadku, to możliwość obserwacji światła na Twojej modelce. Obserwuj rozkład cieni oraz różnice pomiędzy obszarami najbardziej zacienionymi i najmocniej oświetlonymi. Światło z okna możesz dodatkowo rozproszyć, już najzwyklejsza firanka sporo daje. Unikaj powstawania ostrych cieni. Pokominuj najpierw na sucho, zrób zdjęcie, przyjrzyj mu się i wyciągnij wnioski, potem kombinuj dalej. 2. Prezentacja modelki. Fotografując dziewczynę jesteś odpowiedzialny za jak najbardziej korzystne pokazanie jej (chyba, że Wasz plan był inny, może i tak być). Zastanów się, co Ci się w tej dziewczynie podoba i jak chciałbyś ją pokazać. Twarz, figura, może jakaś cecha charakterystyczna? Na początek jednak polecam ujęcia jak najbardziej klasyczne, proste, mniej efektowne, ale efektywne. Zwróć uwagę, chcesz pokazać twarz czy sylwetkę? Dziewczyna może mieć chęci i talent, ale to Ty widzisz czy w danej pozie dobrze wygląda - pilnuj tego. Inną sprawą jest dobranie garderoby, to też ważne. 3. Kadr. Sprawa króŧka, poczytaj trochę podstawowych informacji o kompozycji kadru. Oglądaj zdjęcia i na podstawie zebranych informacji staraj się wywnioskować, dlaczego zdjęcie zostało skomponowane właśnie w taki a nie inny sposób, co było zamiarem autora, co chciał podkreślić. Przy czym bierz przykład, ale unikaj ślepego naśladownictwa. 4. Tło. Posadzenie dziewczyny pod ścianą jest dobre tylko w jednym przypadku, ale to już idzie pod paragraf. Robiąc zdjęcie, stawianie dziewczyny pod samą ścianą musi mieć uzasadnienie. Ściana oczywiście może służyć za tło, wtedy dobrze jest pozostawić trochę przestrzeni pomiędzy modelką a murem. 5, Kolorystyka. To nieprawda, że zrobienie zdjęcia w sepii nieudolnego pstryka wyciągnie na zdjęcie artystyczne. Kolorystykę zdjęcia należy dobierać odpowiednio do charakteru obrazu, kompozycji, również w celu stworzenia odpowiedniego nastroju. To musi być przemyślane. W przypadku powyższego zdjęcia decyzja o takiej tonacji dała w konsekwencji obraz ponury, zimny, nie miły w odbiorze. I to chyba tyle. Powodzenia. | 2008-04-08 18:00:00 2008-04-09 01:59:59 |
 hAs | falko (19374) 2007-11-25 22:32:30 kolejny przejaw wybitnego spojrzenia, wnikliwie artystycznego, analitycznie dojmującego na prosty temat zagubienia. zagubienia w lesie, zagubienia w przestrzeni, zagubienia w czasie. zagubienia w otaczającej nas mazi nie-intelektu i wieśniaczej estetyce. autor za pomocą prostych metod oddziaływania skłania nas do zaprzestania poddawania się napływowi estetycznych, w ogólnym znaczeniu, obrazów i przekonuje nas, że rozdwojenie osobowości, czyli dzielenie łba na pół jest jedyna drogą awangardową. dobrze, jak znajdzie się jeszcze partnera do prezentacji takich efektów. myślę, że prezentacja powinna dać wszystkim do myślenia. jednak autor nie jest prekursorem. Rosjanie ten sposób ekspresji wizualnej nazwali już w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku pod-bieriozki, a amerykańskie kobiety pod-paski. traktuję tę fotografię jako artystyczny manifest autora i nie pozostaje mi nic innego jak ocenić na piątkę (przepraszając za to szkolne i mało awangardowe ocenianie). może stosowniejsza by była ocena wyrażana w półgłówkach? pięć półgłówków np. | 2008-04-08 10:00:00 2008-04-08 17:59:59 |
 falko | adalbert (3777) 2008-04-04 13:55:00 Pozytywną rolę odgrywa gołąb w aktualnym wyrażeniu gołąbek pokoju. Trudno jest jasno i jednoznacznie stwierdzić, dlaczego spośród tylu różnych ptaków gołębie stały się u większości narodów symbolem pokoju. Na obsranych dachówkach widać wyraźnie , że nie są to najbardziej ceniące czystość ptaszki. To zdjęcie pokazuje zmultiplikowane gołębie bez gałązki oliwnej, ai tak są piękne , dumne i łatwo zrozumieć czym kierował się socjalista Picasso wybierając je na symbol. Twoje zagłębienie formalne to posługiwanie się fotografią, ale ja to dobrze odbieram. | 2008-04-08 02:00:00 2008-04-08 09:59:59 |
 omika | falko (19374) 2007-12-02 00:30:59 zdjęcie jest przejmujące. siedzący, to siwy już pan, czyli mężczyzna po przejściach. zapatrzony, jakby trochę wstecz, za siebie. a tu niespodzianka. idzie ku niemu zgrabnonoga z różą w dłoni. co się za chwilę wydarzy? czy on odwróci wzrok ku niej, czy ona ku niemu zmierza? to jest opowieść, której tak chętnie szukam w fotografii, ale nie opowieść jest tutaj najważniejsza, ale genialnie uchwycone światło i cienie. genialnie zapisana struktura kamiennego tła, na którym rozgrywa się ten przejmujący teatr. oj, warto szukać, co by taka perłę znaleźć | 2008-04-06 18:00:00 2008-04-07 01:59:59 |
 Liss | skimi (8620) 2008-04-03 12:30:04 intrygujące zdjęcie. Jest pomysł i dobra realizacja ale detale przeszkadzają. Mi najbardziej wadzi umieszczenie czarnego psa na czarnym tle. Nieskuteczna próba ogarnięcia, rozpoznania i jakiegoś przyswojenia tej części fotografii jakoś mnie poirytowała. Jeśli zabieg był celowy to nie pojmuję jego istoty, zakładam więc, że model tak chciał - niestety czytelność i klarowność całości popłynęła. Drugi mankament to za mały kapelusz - nawiązuje co prawda jakoś do 'ziemskości' ale przy tym jego rozmiarze jakoś prześmiewczo. Mogłoby tak być, tylko w mojej ocenie nic więcej już tej prześmiewczości nie potwierdza. Ogólny charakter zdjęcia robi się więc 'schizofreniczny', nie wiadomo jaki (parodia czy nieudana powaga?). Cięcie nóg tak bardzo mi już nie wadzi, choć być może ono nadaje krajobrazowi w tle charakter fototapety, bo zrywa ciągłość przestrzenną bohatera i tła. | 2008-04-05 18:00:00 2008-04-06 01:59:59 |
 omika | omika (7702) 2007-09-03 20:20:31 Mulla Nasrudin jednego dnia kiedy byl glowa trybunalu w lokalnym miasteczku mial u siebie na wokandzie sprawe rozwodowa. Najpierw wysluchal wersji zony. Kiedy ona skonczyla mowic mulla rzekl: "Masz racje". Potem zawezwal jej meza i wysluchal jego wersji, ktora byla (jak latwo sie domyslic) przeciwstawna wersji zony. Mulla wysluchal go cierpliwie i powiedzial do niego: "Masz racje". Slyszac to skryba, ktory skrzetnie zapisywal przebieg rozprawy, zaprotestowal: "Alez, mullo! To przeciez niemozliwe, zeby dwie osoby mowiace sobie przeciwstawne rzeczy mialy jednoczesnie racje!" Mulla Nasrudin spojrzal na skrybe ze zrozumieniem i powiedzial: "Masz racje". Dziekujac za krytyki i komentarze, pozdrawiam wszystkich serdecznie :) | 2008-04-05 10:00:00 2008-04-05 17:59:59 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl